Karolina Lizer - Pisklak

Kra rozdarła się, puściły lody
Rzeki nurt się wyrwał z klatki swej
Nie ogarnie tego nawet umysł mądry
Babki, matki, ni ciotuńki mej

Choć mówiłaś mi, że złem to trąci
Że niepewną jest nieznana grań
Choć krzyczałaś mi, żeby nie mącić
Wody co dotknęła dłoni skraj

Nauczyły wichry, zaśpiewały głośno – wiej
Biegnij tam gdzie słyszysz pieśń
Nauczyły wichry, zaśpiewały głośno – wiej
Dokąd rwie się serce – leć

Niepojęte jest co los nam przysłał
Nieodkryte będzie, jeśli dziś
Nie odważę się na przekór wszystkim
Z kłębka pragnień puścić białą nić

Poprowadzi w rozkosz czy w ból wielki
Tego nie wiesz przecież nawet Ty
Ale wiesz, że się w umyśle piekli
Autonomii piękny obraz pstry

Nauczyły wichry, zaśpiewały głośno – wiej
Biegnij tam gdzie słyszysz pieśń
Nauczyły wichry, zaśpiewały głośno – wiej
Dokąd rwie się serce – leć

Mały pisklak już w ptaszysko zmienia się
Ciało drobne me się jak ta trzcina gnie
Nastoletni bunt, dorosłości szał
Rzeką jestem dziś, płynę w moją dal

Nauczyły wichry, zaśpiewały głośno – wiej
Biegnij tam gdzie słyszysz pieśń
Nauczyły wichry, zaśpiewały głośno – wiej
Dokąd rwie się serce – leć