Katarzyna Groniec - Już nic

Ból, noc zadaje ból
W głaz zamienia puch,
wciąż z nas drwi.
Nie ma nic z miłości naszej,
nic...

Ból, noc zadaje ból.
Ciężki oddech Twój,
ciężar ramion Twych.
Odpływam i żegnam swoje sny.
Nie zostało nic, już nic.

Gdzieś w innym śnie,
w barze tkwię.
Pieszczę blat,
skrzypiec ton tnie mój świat,
zmienia tanga rytm, zmienia styl.
Gdzieś tańczy bar, tańczę ja, tańczysz Ty.
Pierzcha łza, bo nie ma już nic, już nic...

Nóż, noc wyciąga nóż.
Umknął czas jak kurz,
zamknął drzwi.
Nie ma nic z miłości naszej,
nic...

Nóż, noc wyciąga nóż.
Palce Twoje znów lgną do piersi mych.
Omijam wzrok, gubię Twoją dłoń.
Nie ozstało nic, już nic...