Krzysztof Cugowski - Nieobecnych zapomina się

Nocne życie Manhattanu,
ekscentrycznej mody krzyk,
ktoś w smokingu, ktoś pół nago,
nie zaskoczy mnie tu nic.

Suną lśniące chevrolety
w zgiełku Siódmej Avenue,
damy w zwiewnych toaletach
wprost z firmowych domów mód.

Obok w metrze śpią nędzarze
na gazetach pełnych prawd,
ktoś obiecał im pałace,
w zamian nieco złudzeń dał...

Możesz mieszkać tu w kartonie
lub w altanie w Central Park.
Burmistrz dał ci zapomogę,
pisze o tym New York Times.

Bułka z kawą na dobranoc,
podniesiony z ziemi pet,
kilka oblicz Manhattanu,
nędza, przepych, wielki grzech.

Jak rozbitek stawiasz stopy
na tej wyspie, dżungli szkła,
gdzie niejeden własnym potem
chciał zaznaczyć choćby ślad...

Nieobecnych zapomina się,
to okrutne, lecz regułą jest!
Już spisano cię na straty, wiesz,
Twoja twarz rozpływa się.

Znów saksofon słyszysz w metrze
i ochrypły męski głos.
W sercu gorzko, w duszy smętnie,
na tym bruku taki los

Nocne życie Manhattanu,
jak narkotyk wciąga cię.
Kelnerujesz wieczorami,
za godzinę dolców sześć

Na gazecie piąta rano
utrudzony wieszasz wzrok,
wiadomości są te same,
nie ubyło ich przez noc

Znów Madonna numer jeden!
Artykuły pełne ex,
wkrótce będzie komplet w niebie...
Co przyniesie nowy wiek?

Tu wschodziły wielkie gwiazdy:
Rita Hayworth, Jimmy Dean...
Nadszarpnięte wiekiem kadry
czas obróci także w pył...

Barwnych reklam oceany,
Mazda, Sony, obok Ford,
Dałbym wiele, aby z wami
znów przywitać Nowy Rok!

Nieobecnych zapomina się…