Kururingo - Baika watan

Podczas przeglądania książek w starym domu
Czarny telefon zadzwonił
Kartka papieru poruszyła się
Upadając z kurzem

Pod koniec długiego spaceru, wróciłem się przez słoneczny korytarz
I czekająca za wpół-otwartymi rozsuwanymi drzwiami
Była zapierająca dech scena

Z zardzewiałym gramofonem i płytą
Pobłogosław mnie uśmiechem
Ojej, ojej, czy to nadal późny ranek?
Nic nie przejdzie.
Z osobliwą szklaną lampą
Pobłogosław mnie uśmiechem
Pobłogosław mnie jednym z tych twoich uśmiechów,
Które nie mogą być łatwo złamane

Twoja głowa jest w chmurach
Trochę niespokojna przez wiosnę
Chociaż mówię ci, że milczenie jest złotem
Rozmowa się rozwija

Moje oczy spotykają prostą śliwe w ogrodzie
Wiesz to wszystko, nieprawdaż?
"Nie mów jej niczego," uśmiechnąłem się.

Z obiadem pośród winorośli
Pobłogosław mnie uśmiechem
Połykając wpół-wypowiedziane słowa
Nie mogę powiedzieć nic więcej.
Z projekcją z 16mm taśmy filmowej
Pobłogosław mnie uśmiechem
Pobłogosław mnie jednym z tych twoich uśmiechów,
Które nie mogą być łatwo złamane.

W moich starych wspomnieniach, w wieku dwóch lat
Byłaś tam, zawinięta w tkanine
Śmiejąca się wraz z nim
Chociaż pewnie nie pamiętasz

Z wypolerowanymi skrzypcami
Pobłogosław mnie uśmiechem
Pobłogosław mnie jednym z tych twoich uśmiechów,
Który nigdy nie był skierowany w moja stronę, choćby raz
Tak ulotny.
Siedząc na poduszce, dłonie złączone razem
Składasz swoje modły i otwierasz oczy
Widzisz, ta osoba jest tuż przed twoimi oczyma
Uśmiecha się w ramię zdjęcia
Nie wiesz nic.
Jestem jedynym, który wie.