Kurzy - Trzeba obadać

Mam chęć, by się poddać i nie walczyć
Lecz kiedy widzę, jak ona patrzy
Wybucha złość we mnie i pęka coś we mnie
Wtedy już wiem, że to kwestia uzależnień
Nie mniej mogę być i żyć cichociemnie
A mogę zgnić i tkwić w bagnie wiernie
Gdzie mam tą energię, co była we mnie zawsze?
Stłumione myśli, z którymi dziś zasnę
Przez kalejdoskop patrzę na wszystkich wokół
I mam wielką chęć, żeby dać sobie spokój
W ciągłym amoku, w tym życiowym natłoku
Spraw ważnych, ważniejszych i tych bez polotu
Szykuję się do lotu metaforycznego wzlotu
Szybkiego upadku w świecie tylu pokus
Stoję pośrodku życia i śmierci
Wybieram tą gorszą z perspektyw

W samotności, poszukując tych wartości życia reguł
Ja, ja nie rozumiem nic
I nie mogę odnaleźć kawałka uśmiechu
Bez litości, hamując ten pościg ludzi w ciągłym biegu
Ja, ja stoję sam na sam
Mierzony ciętym wzrokiem samotności człowieku

Pieprzona melancholia dopadła mnie znów
I tak od tygodnia ścina mnie z nóg
Ja, liczę na trudy, bo nie widzę już dróg
Jak za każdym razem wszystkiemu winien Bóg
I potężny ból wciąż zaburza mój sen
Marzę tylko o tym, by wstał kolejny dzień
A on rzuca cień na resztkę mej nadziei
Choć bardzo dobrze wiem, że mogę to zmienić
My wciąż zagubieni krążymy po Ziemi
Obserwując galaktykę przestajemy wierzyć
Że możemy poszerzyć swój stan emocjonalny
Pogoda ducha - to musi być realne
Ja podchodzę mentalnie do każdej decyzji
Choć czasem przytłacza mnie obraz tej fikcji
Bądź co bądź sobą, nie daj się zniszczyć
Sobie samemu w pieprzonej walce myśli

W samotności, poszukując tych wartości życia reguł
Ja, ja nie rozumiem nic
I nie mogę odnaleźć kawałka uśmiechu
Bez litości, hamując ten pościg ludzi w ciągłym biegu
Ja, ja stoję sam na sam
Mierzony ciętym wzrokiem samotności człowieku

W samotności, poszukując tych wartości życia reguł
Ja, ja nie rozumiem nic
I nie mogę odnaleźć kawałka uśmiechu
Bez litości, hamując ten pościg ludzi w ciągłym biegu
Ja, ja stoję sam na sam
Mierzony ciętym wzrokiem samotności człowieku