Lars Demian - Korsfararsång

Podróżowaliśmy przez sto dni i zostało również sto dni
Pamiętam nasz wyjazd, było to tak bardzo dawno
w rozgwieżdżoną noc
Czy gwiazdy wtedy mnie widziały
tacy byliśmy szaleni
Czy mogłem coś zrobić, powiedz mi
Jeśli osiągniemy nasz cel, to dotrzemy
Nie urodziłem się marynarzem, nie urodziłem się także królem
czuję się taki stary
Chociaż wiem, że jestem młody
Nie jestem świętym, nie chcę być męczennikiem
Nie znam swojego przeznaczenia, nie mam nad tym kontroli
Co się stanie, musi się wydarzyć, wszyscy jesteśmy jego barankami
Z wiatrem w żaglach i z Bożą wolą przybędziemy
Podróżuję do świętej ziemi
Z otwartymi oczami i z mieczem w ręku
Patrz, jak niebo się otwiera
A słońce mnie oślepia
Moje serce płonie dla mojego Boga
myślę o mojej matce
I marzę też o mojej narzeczonej
to jest raj dla mnie
Ze słońcem oślepiającym mnie
Wojownik we mnie tęskni za bitwą
Dlatego ten nocny spokój wydaje się taki dziwny
Czy jestem gotów walczyć o świętą sprawę
Jeśli moje serce jest tak czyste, moja wola jest taka prosta
Czy moja broń jest właściwa i czy jestem prawdziwy
Ale wiatr w żagle i z Bożą wolą tam dotrzemy
Podróżuję do świętej ziemi
z otwartymi oczami i z mieczem w ręku
Patrz, jak niebo się otwiera
A słońce mnie oślepia
Moje serce płonie dla mojego Boga
myślę o mojej matce
I marzę o mojej narzeczonej
to raj dla mnie
A słońce mnie oślepia