Laura Marling - Darkness Descends

Trzymasz kawałki styropianu
Z twarzą wymalowaną dla przyjaciół
Słuchasz, jak oni narzekają i żalą się
O wszystkim, czego nie możesz zrozumieć

Mogę tylko powiedzieć, że nie boję się światła
Ale mrok znów wkracza w moje życie

I nagle jesteśmy sami w ciszy
Więc robię krok w tył
Patrzę na spadający śnieg
Kiedy jego płatki zadomowiają się na mojej twarzy
Cóż, nie chcę niszczyć czegoś, czego nie mogę chronić
Ta odległość między nami nas uratuje
Ta odległość między nami nas uratuje

Cofnij się, pomóż mi, gdy się załamię

I nagle mam pięć lat
I jest mi tak zimno i chce mi się płakać
Przylgnę do mojego gentlemena
Który zawsze jest tam, gdzie go potrzebuję
On nie jest jednym z tych facetów
Którzy odwiedzają mnie od czasu do czasu

Ukochany, wielbię cię

Podobno lato wróci tu jeszcze
Więc rozciągam się i kontynuuję podróż przez
Zimę, choć ona przynosi ciemność
Jest czysta i świeża i wszystko, czego chcę
To przeprosić tych, których kocham
Za to, że opuszczę ich, kiedy nadejdzie słońce

Zbyt jasno dla mnie, wkracza mrok

Oh cóż, znów nie najlepiej się czuję
I jeszcze raz wkracza mrok
Grunt osuwa mi się spod nóg
I nie mogę znaleźć sił, by odjeść

Przekonana, że oszalałam
Oh, chowam głowę w jego dłoniach
Tak pewna tego, że tracę wiarę
Oh, zwalniam miejsce w krainie jego przodków

Paktujesz z Bogiem, gdy jesteś jeszcze zbyt młody
Zanim się zorientujesz, że twoje życie minęło