Louise Verneuil - Désert

Świt rozdziera niebo i wzdycha
Podczas burzy jestem na zachodzie
Zagubiona na jedwabnej pustyni
Zagubiona na pustyni twoich prześcieradeł

Sucha kraina pieszczot
Powiedz mi jak wplątałeś się w ten chaos
W ten chaos

Rozdarłam, naznaczyłam
Górną część moich pończoch
Ugryzłam cię w twe nagie plecy
Wpasowałam się w twój głęboki głos

Nawyk przyćmiewa uśmiechy*
Wiatr zwrócił się na wschód
Zagubiona na twojej pustyni
Zagubiona na pustyni twoich palców

I drążę w pustce bez znalezienia złota**
Powiedz mi czego wciąż szukamy
Wciąż szukamy

Ukradłam, odcięłam
Uścisk twoich ramion
Modliłam się o to, wreszcie zdobyłam
Blask naszych terytoriów***

I mam cię, trzymam
Ciepło naszych figlów
Twoje odejścia i twoje przyjścia****
Posiadają melodię***** moich czarnych (lub brudnych) nocy

*w sensie: stają się blade aż znikają
**jakby mógł ktoś bardziej obeznany w języku francuskim sprawdzić to zdanie, to byłabym wdzięczna, bo nie jestem pewna, czy o to tutaj chodziło
***nie chodzi tutaj dosłownie o terytoria, ale o ich ciała
****może tutaj też chodzić o ścieżki i dojścia, albo też może to być powiązane z seksem (tak ordynarnie napiszę: wchodzi w nią i wychodzi)
*****to słowo ma wiele znaczeń; tutaj może to być melodia, ale i nastrój czy powietrze