Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Love Never Dies
Popularne teksty
7. Lor - Nanana
Love Never Dies - Dear Old Friend
Dear Old Friend
Tekst dodał(a): Rebeka97
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Nyno
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Desire2017
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Meg:
Heaven help me, could it be--?
No, it couldn't possibly-
Christine:
Sorry, do I--?
Meg:
Yes, I think you do!
Christine:
Have we--?
Meg:
Go on, take a guess!
Christine:
Wait - it can't be! Is it--?
Meg:
Yes!
Christine:
Oh my god, I can't believe it's you!
Meg:
Look at you, Christine!
Regal as a queen, and beautiful!
Christine:
Meg, and you as well!
I could hardly tell it's you--!
(They embrace.)
Meg and Christine:
My dear old friend!
Can't believe you're here old friend!
Christine:
After all this time!
Meg:
So glad you came!
Christine:
You look... sublime!
Meg:
You look the same!
Meg and Christine:
My sweet old friend,
Never thought we'd meet, old friend!
Christine:
Look at you, a star!
Meg:
And you a wife!
Meg and Christine:
And isn't life a splendid thing?
Christine:
And here we are--
Meg:
Too see the sights!
Christine:
And sing.
Meg (taken aback):
To... sing?
Christine:
And of course as a treat for my son. Meg, meet Gustave...
Meg (ignoring the boy):
Who hired you to sing here?
(Raoul enters and walks, stunned, toward Meg...)
Raoul:
You!
(... and right past her, astonished at another figure who has just appeared.)
Madame Giry (stunned):
It can't be you!
Raoul:
Is this a jest?
Madame Giry:
How can this be?
Raoul:
We've come to work.
Madame Giry:
At whose request?
Raoul (producing an envelope):
The contract's here.
Madame Giry (snatching it from him):
I want to see! (opens, skims)
My god, the price.
Raoul:
It's rather high.
Madame Giry:
Why, it's absurd!
Raoul:
Oh yes, I know.
Inform your boss that,
By the by,
The fee goes up,
Or else we go.
Raoul and Madame Giry:
My dear old friend,
Here's how things appear, old friend-
Madame Giry:
He who pays the bill-
Raoul:
Times two or three.
Madame Giry:
Be sure he will.
Raoul:
And handsomely.
Raoul and Madame Giry:
And dear old friend,
Now that we are clear, old friend-
Madame Giry:
That's all very well,
But 'till you're gone you'll wait upon my boss's whim.
Raoul:
Ah yes, your boss--
And who is that?
Madame Giry:
It's him.
(The focus turns back to Meg and Christine.)
Meg:
Sorry, did I hear you right?
Here to sing?
Christine:
Tomorrow night.
Meg:
I'm afraid there must be some mistake.
You can't be performing.
Christine:
Why?
Meg:
Mainly, dear, 'cause so am I.
I'm in fact the star, for heaven's sake!
What are you to sing?
Christine:
Just one little thing - an aria.
Meg (reeling):
No...
Christine:
Please, you needn't fret,
I'm sure you will get your due...
(Back to Madame Giry and Raoul.)
Raoul:
Him!
Madame Giry:
That's what I said.
Raoul:
You work for him!
Madame Giry:
Now so do you.
Raoul:
And my poor wife--
We thought him dead!
She'll be appalled!
Madame Giry:
Unless she knew.
(Raoul is thunderstruck. He storms over to Christine.)
Christine:
Darling... please... are you all right?
(Raoul seizes her roughly.)
Raoul:
Tell me now! That music!
Who was its creator?
Christine:
Darling, please... don't squeeze so tight.
Raoul:
Something's going on here--
I'll deal with you later...
(As they confer, Meg and Madame Giry have their own whispered colloquy.)
Meg (sotto voice):
Did you know?
Madame Giry (sotto voice):
How could I know?
Why would they come?
Meg (sotto voice):
Why won't they go?
(All four catch each others' eyes and immediately regain their social graces.)
Meg and Madame Giry:
My dear old friends!
Can't believe you're here, old friends!
Christine and Raoul (simultaneously with Meg and Madame Giry):
Dear old friends!
Such good friends!
Madame Giry:
Speaking as your host-
Meg:
As an artiste-
Christine:
What a surprise-
Raoul:
To say the least-
All four:
Yes, dear old friend,
That's a happy tear, old friend!
I can't conceal,
Try though I may,
The way I feel,
So why pretend?
I'm sure it's clear, to such a dear old friend!
Madame Giry (sotto voice to Christine):
You mustn't stay!
Christine (sotto voice to Madame Giry):
Why would I leave?
Raoul (sotto voice to Meg):
Why are we here?
Meg (sotto voice to Raoul):
Don't play naive!
All four:
What dear old friends!
Don't we all revere old friends!
Raoul:
Nothing has been changed.
Meg:
And never will.
Madame Giry and Christine:
Just rearranged.
All four:
And yet we're still such grand old friends,
Such devoted and old friends!
Words could not suggest what's in my heart--
And for the rest?
Why even start?
You're dear old friends (dear old friends!),
So much more thean mere old friends! (such true friends!)
Old friends back again at last (back again),
With everyone (everyone),
Isn't this great! (god it's great!)
Won't this be fun! (so much fun!)
With dear old friends--
Utterly sincere old friends!
Meg (to Christine, smiling, with venom):
Honey, break a leg.
Raoul (overly polite, to Madame Giry):
Madame, good day.
Madame Giry (pointedly to Raoul):
Enjoy your stay.
Christine (with too much charm):
Hope it extends.
All four:
So glad you're here our lovely dear old friends!
Old friends!
Heaven help me, could it be--?
No, it couldn't possibly-
Christine:
Sorry, do I--?
Meg:
Yes, I think you do!
Christine:
Have we--?
Meg:
Go on, take a guess!
Christine:
Wait - it can't be! Is it--?
Meg:
Yes!
Christine:
Oh my god, I can't believe it's you!
Meg:
Look at you, Christine!
Regal as a queen, and beautiful!
Christine:
Meg, and you as well!
I could hardly tell it's you--!
(They embrace.)
Meg and Christine:
My dear old friend!
Can't believe you're here old friend!
Christine:
After all this time!
Meg:
So glad you came!
Christine:
You look... sublime!
Meg:
You look the same!
Meg and Christine:
My sweet old friend,
Never thought we'd meet, old friend!
Christine:
Look at you, a star!
Meg:
And you a wife!
Meg and Christine:
And isn't life a splendid thing?
Christine:
And here we are--
Meg:
Too see the sights!
Christine:
And sing.
Meg (taken aback):
To... sing?
Christine:
And of course as a treat for my son. Meg, meet Gustave...
Meg (ignoring the boy):
Who hired you to sing here?
(Raoul enters and walks, stunned, toward Meg...)
Raoul:
You!
(... and right past her, astonished at another figure who has just appeared.)
Madame Giry (stunned):
It can't be you!
Raoul:
Is this a jest?
Madame Giry:
How can this be?
Raoul:
We've come to work.
Madame Giry:
At whose request?
Raoul (producing an envelope):
The contract's here.
Madame Giry (snatching it from him):
I want to see! (opens, skims)
My god, the price.
Raoul:
It's rather high.
Madame Giry:
Why, it's absurd!
Raoul:
Oh yes, I know.
Inform your boss that,
By the by,
The fee goes up,
Or else we go.
Raoul and Madame Giry:
My dear old friend,
Here's how things appear, old friend-
Madame Giry:
He who pays the bill-
Raoul:
Times two or three.
Madame Giry:
Be sure he will.
Raoul:
And handsomely.
Raoul and Madame Giry:
And dear old friend,
Now that we are clear, old friend-
Madame Giry:
That's all very well,
But 'till you're gone you'll wait upon my boss's whim.
Raoul:
Ah yes, your boss--
And who is that?
Madame Giry:
It's him.
(The focus turns back to Meg and Christine.)
Meg:
Sorry, did I hear you right?
Here to sing?
Christine:
Tomorrow night.
Meg:
I'm afraid there must be some mistake.
You can't be performing.
Christine:
Why?
Meg:
Mainly, dear, 'cause so am I.
I'm in fact the star, for heaven's sake!
What are you to sing?
Christine:
Just one little thing - an aria.
Meg (reeling):
No...
Christine:
Please, you needn't fret,
I'm sure you will get your due...
(Back to Madame Giry and Raoul.)
Raoul:
Him!
Madame Giry:
That's what I said.
Raoul:
You work for him!
Madame Giry:
Now so do you.
Raoul:
And my poor wife--
We thought him dead!
She'll be appalled!
Madame Giry:
Unless she knew.
(Raoul is thunderstruck. He storms over to Christine.)
Christine:
Darling... please... are you all right?
(Raoul seizes her roughly.)
Raoul:
Tell me now! That music!
Who was its creator?
Christine:
Darling, please... don't squeeze so tight.
Raoul:
Something's going on here--
I'll deal with you later...
(As they confer, Meg and Madame Giry have their own whispered colloquy.)
Meg (sotto voice):
Did you know?
Madame Giry (sotto voice):
How could I know?
Why would they come?
Meg (sotto voice):
Why won't they go?
(All four catch each others' eyes and immediately regain their social graces.)
Meg and Madame Giry:
My dear old friends!
Can't believe you're here, old friends!
Christine and Raoul (simultaneously with Meg and Madame Giry):
Dear old friends!
Such good friends!
Madame Giry:
Speaking as your host-
Meg:
As an artiste-
Christine:
What a surprise-
Raoul:
To say the least-
All four:
Yes, dear old friend,
That's a happy tear, old friend!
I can't conceal,
Try though I may,
The way I feel,
So why pretend?
I'm sure it's clear, to such a dear old friend!
Madame Giry (sotto voice to Christine):
You mustn't stay!
Christine (sotto voice to Madame Giry):
Why would I leave?
Raoul (sotto voice to Meg):
Why are we here?
Meg (sotto voice to Raoul):
Don't play naive!
All four:
What dear old friends!
Don't we all revere old friends!
Raoul:
Nothing has been changed.
Meg:
And never will.
Madame Giry and Christine:
Just rearranged.
All four:
And yet we're still such grand old friends,
Such devoted and old friends!
Words could not suggest what's in my heart--
And for the rest?
Why even start?
You're dear old friends (dear old friends!),
So much more thean mere old friends! (such true friends!)
Old friends back again at last (back again),
With everyone (everyone),
Isn't this great! (god it's great!)
Won't this be fun! (so much fun!)
With dear old friends--
Utterly sincere old friends!
Meg (to Christine, smiling, with venom):
Honey, break a leg.
Raoul (overly polite, to Madame Giry):
Madame, good day.
Madame Giry (pointedly to Raoul):
Enjoy your stay.
Christine (with too much charm):
Hope it extends.
All four:
So glad you're here our lovely dear old friends!
Old friends!
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieMeg:
O niebiosa dopomóżcie mi, czy to może być--?
Nie, to niemożliwe by--
Christine:
Przepraszam, czy ja--?
Meg:
Tak, myślę że i owszem.
Christine:
Czy my--?
Meg:
Dalej,zgaduj!
Christine:
Czekaj- niemożliwe! Czy ty-?
Meg:
Tak!
Christine:
O mój Boże,nie mogę uwierzyć, że to ty!
Meg:
Spójrz na siebie,Christine!
Królewska niczym królowa i jaka piękna!
Christine:
Meg, ty również się zmieniłaś!
Ciężko było cię rozpoznać--!
(Obejmują się.)
Meg i Christine:
Moja drogi stara przyjaciółko!
Nie mogę uwierzyć, że jesteś tu stara przyjaciółko!
Christine:
Po tak długim czasie!
Meg:
Tak się cieszę, że przyjechałaś!
Christine:
Wyglądasz...wzniośle!
Meg:
Ty również!
Meg i Christine:
Moja słodka stara przyjaciółko,
Nigdy nie pomyślałabym, że znów się spotkamy stara przyjaciółko!
Christine:
Spójrz na siebie, jesteś gwiazdą!
Meg:
A ty żoną!
Meg and Christine:
Czy życie nie jest wspaniałe?
Christine:
I jesteśmy tutaj-
Meg:
Aby zobaczyć zabytki!
Christine:
I zaśpiewać.
Meg (Zaskoczona):
I...zaśpiewać?
Christine:
I oczywiście jako prezent dla mojego syna. Meg poznaj Gustave'a...
Meg (Ignorując chłopca):
Kto zatrudnił cię abyś tu zaśpiewała?
(Raoul wchodzi i idzie,oszołomiony,w kierunku Meg...)
Raoul:
Ty!
(...aby zaraz ją minąć, zdumiony inną postacią,która właśnie się ukazała.)
Madame Giry (Oszołomiona):
Tylko nie ty!
Raoul:
Czy to jakiś żart?
Madame Giry:
Jak to możliwe?
Raoul:
Przybyliśmy tu do pracy.
Madame Giry:
Na czyją prośbę?
Raoul (Otwierając kopertę):
Umowa jest tutaj.
Madame Giry (Wyrywając kopertę z rąk Raoul'a):
Chcę ją zobaczyć! (Otwiera ją, przegląda)
Mój Boże, ta cena.
Raoul:
Jest dość wysoka.
Madame Giry:
Dlaczego, jest absurdalna!
Raoul:
I owszem, wiem o tym.
Poinformuj swojego szefa,że
Nawiasem mówiąc,
Opłata idzie w górę.
Albo odjedziemy.
Raoul i Madame Giry:
Mój drogi stary przyjacielu,
Oto jak rzeczy się wyglądają, stary przyjacielu--
Madame Giry: Ten kto zapłaci ten rachunek--
Raoul:
Dwa lub trzy razy tyle.
Madame Giry:
Bądź pewien, że i owszem zapłaci.
Raoul:
I pięknie.
Raoul i Madame Giry:
I drogi stary przyjacielu,
Teraz kiedy wszystko jest już ustalone,stary przyjacielu--
Madame Giry:
To wszystko jest jak najbardziej w porządku,
Ale póki nie odjedziecie będziecie na każdy kaprys mojego szefa.
Raoul:
No tak, twój szef--
Kim on jest?
Madame Giry:
To ON.
(Do centrum uwagi wracają Meg i Christine.)
Meg:
Przepraszam, czy dobrze cię zrozumiałam?
Jesteś tu by zaśpiewać?
Christine:
Jutrzejszej nocy.
Meg:
Obawiam się, że musi być to jakaś pomyłka.
Nie możesz wystąpić.
Christine:
Dlaczego?
Meg:
Przede wszystkim,kochana, dlatego, że ja występuje.
Dokładniej jestem prowadzącą gwiazdą,na miłość boską!
Co miałaś zaśpiewać?
Christine:
Tylko jeden drobiazg - arię.
Meg (Chwiejąc się):
Nie...
Christine:
Proszę, nie musisz się denerwować,
Jestem pewna, że zadebiutujesz...
(Powrót do Madame Giry i Raoul'a)
Raoul:
ON!
Madame Giry:
To właśnie powiedziałam.
Raoul:
Pracujesz dla niego!
Madame Giry:
Teraz ty też.
Raoul:
A moja biedna żona--
Myśleliśmy, że on nie żyje!
Ona będzie przerażona!
Madame Giry:
Chyba, że wiedziała.
(Raul jest oszołomiony. Podbiega do Christine.)
Christine:
Kochanie...proszę...czy wszystko z tobą w porządku?
(Raoul chwyta ją brutalnie)
Raoul:
Powiedz mi natychmiast! Ta muzyka!
Kto jest jej twórcą?
Christine:
Kochanie,proszę...nie ściskaj tak mocno.
Raoul:
Coś tu się dzieje--
Policzę się z tobą później...
(Podczas gdy rozmawiają, Meg i Madame Giry mają własną cichą rozmowę.)
Meg (Szepcze):
Czy wiedziałaś?
Madame Giry (Szepcze):
Skąd mogłam wiedzieć?
Dlaczego mieliby przyjechać?
Meg (Szepcze):
Dlaczego nie wyjadą?
(Cała czwórka patrzy się na siebie kątem oka i natychmiastowo powracają do swoich społecznych relacji)
Meg i Madame Giry:
Moi drodzy starzy przyjaciele!
Nie mogę uwierzyć, że tu jesteście starzy przyjaciele!
Christine i Raoul (jednocześnie z Meg i Madame
Giry):
[Moi] Drodzy starzy przyjaciele!
Tak wspaniali przyjaciele!
Madame Giry:
Rozmawiając jako wasz gospodarz--
Meg:
I jako artystka--
Christine:
Co za niespodzianka--
Raoul:
Delikatnie mówiąc--
Cała czwórka:
Tak,drogi stary przyjacielu,
To szczęśliwa łza,stary przyjacielu!
Nie mogę ukryć,
Choć mogę spróbować,
To jak się czuje,
Dlaczego wiec mam udawać?
Jestem pewien,że jest to jasne dla tak dobrego starego przyjaciela!
Madame Giry (Szeptem do Christine):
Nie wolno ci tu zostać!
Christine (Szeptem do Madame Giry):
Dlaczego miałabym odejść?
Raoul( Szeptem do Meg):
Dlaczego tu jesteśmy?
Meg (Szeptem do Raoul'a):
Nie graj naiwniaka!
Cała czwórka:
Cóż drodzy starzy przyjaciele!
Czy nie szanujemy się nawzajem starzy przyjaciele!
Raoul:
Nic się nie zmieniło.
Meg:
I nigdy nie zmieni.
Madame Giry and Christine:
Tylko uporządkuje.
Cała czwórka:
A jednak wciąż jesteśmy tak wspaniałymi starymi przyjaciółmi,
Tak oddani starzy przyjaciele!
Słowa nie mogą sugerować,co mam w swoim sercu--
A co do reszty?
Dlaczego nawet zaczynać?
Jesteście drogimi starymi przyjaciółmi(dobrzy starzy przyjaciele!)
Dużo więcej niż zwykłymi starymi przyjaciółmi!(prawdziwi przyjaciele!)
Starzy przyjaciele znów się spotkali (ponownie)
Wszyscy razem (wszyscy)
Czy to nie jest wspaniałe!!(Boże to wspaniale!)
Czy to nie będzie zabawne!(Tyle zabawy!)
Z drogimi starymi przyjaciółmi--
Absolutnie szczerymi starymi przyjaciółmi!
Meg (Do Christine,uśmiechnięta, z jadem):
Kochanie, połamania nóg.
Raoul(Przesadnie grzecznie,do Madame Giry):
Madame,dobrego dnia.
Madame Giry(Dosadnie do Raoula):
Miłego pobytu.
Christine(zbyt wiele uroku):
Mam nadzieję przedłużyć
Cała czwórka:
Jestem tak zadowolony, że jesteście tu nasi cudowni drodzy starzy przyjaciele!
Starzy przyjaciele!
O niebiosa dopomóżcie mi, czy to może być--?
Nie, to niemożliwe by--
Christine:
Przepraszam, czy ja--?
Meg:
Tak, myślę że i owszem.
Christine:
Czy my--?
Meg:
Dalej,zgaduj!
Christine:
Czekaj- niemożliwe! Czy ty-?
Meg:
Tak!
Christine:
O mój Boże,nie mogę uwierzyć, że to ty!
Meg:
Spójrz na siebie,Christine!
Królewska niczym królowa i jaka piękna!
Christine:
Meg, ty również się zmieniłaś!
Ciężko było cię rozpoznać--!
(Obejmują się.)
Meg i Christine:
Moja drogi stara przyjaciółko!
Nie mogę uwierzyć, że jesteś tu stara przyjaciółko!
Christine:
Po tak długim czasie!
Meg:
Tak się cieszę, że przyjechałaś!
Christine:
Wyglądasz...wzniośle!
Meg:
Ty również!
Meg i Christine:
Moja słodka stara przyjaciółko,
Nigdy nie pomyślałabym, że znów się spotkamy stara przyjaciółko!
Christine:
Spójrz na siebie, jesteś gwiazdą!
Meg:
A ty żoną!
Meg and Christine:
Czy życie nie jest wspaniałe?
Christine:
I jesteśmy tutaj-
Meg:
Aby zobaczyć zabytki!
Christine:
I zaśpiewać.
Meg (Zaskoczona):
I...zaśpiewać?
Christine:
I oczywiście jako prezent dla mojego syna. Meg poznaj Gustave'a...
Meg (Ignorując chłopca):
Kto zatrudnił cię abyś tu zaśpiewała?
(Raoul wchodzi i idzie,oszołomiony,w kierunku Meg...)
Raoul:
Ty!
(...aby zaraz ją minąć, zdumiony inną postacią,która właśnie się ukazała.)
Madame Giry (Oszołomiona):
Tylko nie ty!
Raoul:
Czy to jakiś żart?
Madame Giry:
Jak to możliwe?
Raoul:
Przybyliśmy tu do pracy.
Madame Giry:
Na czyją prośbę?
Raoul (Otwierając kopertę):
Umowa jest tutaj.
Madame Giry (Wyrywając kopertę z rąk Raoul'a):
Chcę ją zobaczyć! (Otwiera ją, przegląda)
Mój Boże, ta cena.
Raoul:
Jest dość wysoka.
Madame Giry:
Dlaczego, jest absurdalna!
Raoul:
I owszem, wiem o tym.
Poinformuj swojego szefa,że
Nawiasem mówiąc,
Opłata idzie w górę.
Albo odjedziemy.
Raoul i Madame Giry:
Mój drogi stary przyjacielu,
Oto jak rzeczy się wyglądają, stary przyjacielu--
Madame Giry: Ten kto zapłaci ten rachunek--
Raoul:
Dwa lub trzy razy tyle.
Madame Giry:
Bądź pewien, że i owszem zapłaci.
Raoul:
I pięknie.
Raoul i Madame Giry:
I drogi stary przyjacielu,
Teraz kiedy wszystko jest już ustalone,stary przyjacielu--
Madame Giry:
To wszystko jest jak najbardziej w porządku,
Ale póki nie odjedziecie będziecie na każdy kaprys mojego szefa.
Raoul:
No tak, twój szef--
Kim on jest?
Madame Giry:
To ON.
(Do centrum uwagi wracają Meg i Christine.)
Meg:
Przepraszam, czy dobrze cię zrozumiałam?
Jesteś tu by zaśpiewać?
Christine:
Jutrzejszej nocy.
Meg:
Obawiam się, że musi być to jakaś pomyłka.
Nie możesz wystąpić.
Christine:
Dlaczego?
Meg:
Przede wszystkim,kochana, dlatego, że ja występuje.
Dokładniej jestem prowadzącą gwiazdą,na miłość boską!
Co miałaś zaśpiewać?
Christine:
Tylko jeden drobiazg - arię.
Meg (Chwiejąc się):
Nie...
Christine:
Proszę, nie musisz się denerwować,
Jestem pewna, że zadebiutujesz...
(Powrót do Madame Giry i Raoul'a)
Raoul:
ON!
Madame Giry:
To właśnie powiedziałam.
Raoul:
Pracujesz dla niego!
Madame Giry:
Teraz ty też.
Raoul:
A moja biedna żona--
Myśleliśmy, że on nie żyje!
Ona będzie przerażona!
Madame Giry:
Chyba, że wiedziała.
(Raul jest oszołomiony. Podbiega do Christine.)
Christine:
Kochanie...proszę...czy wszystko z tobą w porządku?
(Raoul chwyta ją brutalnie)
Raoul:
Powiedz mi natychmiast! Ta muzyka!
Kto jest jej twórcą?
Christine:
Kochanie,proszę...nie ściskaj tak mocno.
Raoul:
Coś tu się dzieje--
Policzę się z tobą później...
(Podczas gdy rozmawiają, Meg i Madame Giry mają własną cichą rozmowę.)
Meg (Szepcze):
Czy wiedziałaś?
Madame Giry (Szepcze):
Skąd mogłam wiedzieć?
Dlaczego mieliby przyjechać?
Meg (Szepcze):
Dlaczego nie wyjadą?
(Cała czwórka patrzy się na siebie kątem oka i natychmiastowo powracają do swoich społecznych relacji)
Meg i Madame Giry:
Moi drodzy starzy przyjaciele!
Nie mogę uwierzyć, że tu jesteście starzy przyjaciele!
Christine i Raoul (jednocześnie z Meg i Madame
Giry):
[Moi] Drodzy starzy przyjaciele!
Tak wspaniali przyjaciele!
Madame Giry:
Rozmawiając jako wasz gospodarz--
Meg:
I jako artystka--
Christine:
Co za niespodzianka--
Raoul:
Delikatnie mówiąc--
Cała czwórka:
Tak,drogi stary przyjacielu,
To szczęśliwa łza,stary przyjacielu!
Nie mogę ukryć,
Choć mogę spróbować,
To jak się czuje,
Dlaczego wiec mam udawać?
Jestem pewien,że jest to jasne dla tak dobrego starego przyjaciela!
Madame Giry (Szeptem do Christine):
Nie wolno ci tu zostać!
Christine (Szeptem do Madame Giry):
Dlaczego miałabym odejść?
Raoul( Szeptem do Meg):
Dlaczego tu jesteśmy?
Meg (Szeptem do Raoul'a):
Nie graj naiwniaka!
Cała czwórka:
Cóż drodzy starzy przyjaciele!
Czy nie szanujemy się nawzajem starzy przyjaciele!
Raoul:
Nic się nie zmieniło.
Meg:
I nigdy nie zmieni.
Madame Giry and Christine:
Tylko uporządkuje.
Cała czwórka:
A jednak wciąż jesteśmy tak wspaniałymi starymi przyjaciółmi,
Tak oddani starzy przyjaciele!
Słowa nie mogą sugerować,co mam w swoim sercu--
A co do reszty?
Dlaczego nawet zaczynać?
Jesteście drogimi starymi przyjaciółmi(dobrzy starzy przyjaciele!)
Dużo więcej niż zwykłymi starymi przyjaciółmi!(prawdziwi przyjaciele!)
Starzy przyjaciele znów się spotkali (ponownie)
Wszyscy razem (wszyscy)
Czy to nie jest wspaniałe!!(Boże to wspaniale!)
Czy to nie będzie zabawne!(Tyle zabawy!)
Z drogimi starymi przyjaciółmi--
Absolutnie szczerymi starymi przyjaciółmi!
Meg (Do Christine,uśmiechnięta, z jadem):
Kochanie, połamania nóg.
Raoul(Przesadnie grzecznie,do Madame Giry):
Madame,dobrego dnia.
Madame Giry(Dosadnie do Raoula):
Miłego pobytu.
Christine(zbyt wiele uroku):
Mam nadzieję przedłużyć
Cała czwórka:
Jestem tak zadowolony, że jesteście tu nasi cudowni drodzy starzy przyjaciele!
Starzy przyjaciele!
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):