Maciej Maleńczuk - Wojna

Czas najeżony psychopatami
Człek przerażony zgina kark
Los zbłąkanymi gra pociskami
Spadamy, stojąc bark w bark
Stawiam diagnozę, któż was lepiej zna
Świra rozpoznam jak dwa razy dwa
Czemu powszechna choroba jest ta
Bo syndrom to, bo tyle zła

Nadchodzi wojna, zło się z dobrem zmierzy
I dobro zwycięży, i centralny bank
Już czas poświęcić życie żołnierzy
Rozkaz wydaje cywil wbity w gank

Każdy z nas ma drugą twarz
Ale jego jest wyjątkowo paskudna
Nic gorszego niż zwyczajność ta
Ukrywa wirusa krew jego brudna
Pijawce krwi nie będzie dość
Ssania niczym kleszcz, nasiąkania złem
Aż przychodzi czas, że zło to już nie zło
Lecz konieczne dobro dla macierzy tej

Jakże się wtedy ono dobro mnoży
Szereg dobrych ludzi maszeruje w takt
Napuchły niczym wymię cywil w loży
Rży, z między zębów wysysając jad
Dentysty się boi ów wielki bohater
Wśród pochlebców stoi, nie wie, czym jest świat
Bratem i swatem jest koleś mu z gnatem
I życie jego pełne knowań, zdrad
I żelaza grad, bo tak ginął brat
Ktoś musi siedzieć, żeby spać ktoś mógł
Ktoś musi mieć perspektywę krat
Nim sam przekroczy ostateczny próg

Nadchodzi wojna, zło się z dobrem zmierzy
I dobro zwycięży, i centralny bank
Już czas poświęcić życie żołnierzy
Rozkaz wydaje cywil wbity w gank