Magdalena Nazaretanka - Nigdy śpiewać nie przestanę

Nawet gdyby mnie gitara,
słuchać już nie chciała;
nawet gdyby niecierpliwe
struny się splątały:

To ja śpiewać nie przestanę,
o nie, nie, nie,
nigdy wierzyć nie przestanę,
że Ty słyszysz mnie.
Upartym pukaniem otworzę drzwi,
będę prosić i dostanę,
ale śpiewać nie przestanę,
nie przestanę żyć.

Nawet gdyby całe niebo
jak przed burzą pociemniało;
nawet gdyby, o mój Boże,
nie wiem co się stało:

Spraw, niech śpiewać nie przestanę,
o nie, nie, nie,
Spraw, niech wierzyć nie przestanę,
że Ty słyszysz mnie.
Upartym pukaniem otworzę drzwi,
będę prosić i dostanę,
ale śpiewać nie przestanę,
nie przestanę żyć.

A gdy już na tamtym brzegu
stanę przed Tobą
i zapytasz mnie, mój Panie,
co przynoszę z sobą:

Nawet wtedy nie przestanę,
o nie, nie, nie
nigdy wierzyć nie przestanę,
że Ty słyszysz mnie.
Upartym pukaniem otworzę drzwi,
będę prosić i dostanę,
ale śpiewać nie przestanę,
nie przestanę żyć.

A ja śpiewać nie przestanę,
o nie, nie, nie
nigdy wierzyć nie przestanę,
że Ty słyszysz mnie.
Upartym pukaniem otworzę drzwi,
będę prosić i dostanę,
ale śpiewać nie przestanę,
nie przestanę żyć.