Manel - Pla quinquennal

Plan pięcioletni

Spałaś na wpół uczepiona mojego ramienia.
Zatrąbił klakson samochodu w korku.
Otworzyłaś oko leniwie i bez słowa.
I wróciłaś do swojego osobistego snu.
Parzyła się kawa i wtedy wspomniałem,
jak tańczyliśmy na plaży w meksykańskich sombrerach.
I jakie robiłaś miny, gdy szłaś przed siebie wirując,
Sądzę, że to mogło być szczęście,
Sądzę, że to mogło być szczęście.

Na razie nie będę starał ci się przypodobać,
Wreszcie zrozumiałem, o co tu chodzi.
Baw się dobrze, usuwam się z mapy,
żeby w cieniu knuć swój pięcioletni plan.

Czuję, że się budzisz, więc podchodzę do ciebie:
-Mała, tu masz kawę, czy zrobić ci tosty?
Przeglądasz prasę, nic bardziej nie budzi do życia.
Powoli otrząsasz się z resztek swego snu.
I palisz, patrząc na przejeżdżające samochody,
oddajesz się gęstej atmosferze sąsiedztwa.

(test+tłumaczenie: teksty.net/manel)
Zamierzam zabrać cię spacer do latarni morskiej,
Ja, który nigdy nie lubiłem morza.
Ja, który nigdy nie lubiłem morza.

Pierwszego roku, kupię sobie długi krawat we wzory w wyblakłych kolorach.
W drugim, najlepsi nauczyciele Europy będą mnie uczyć, jak się na nim wiąże supeł.
Na trzeci zaplanuję antologię wybitnych ośmiozgłoskowców na twój temat.
A na czwarty, ich limitowaną edycję w okładce z atłasu.
Piątego roku, przejdziemy się po L'Eixample i zarezerwujemy stolik w zwykłym barze.
Wyprężę pierś, moja piękna, i pokażę krawat, a wtedy wszystko będzie zależeć od ciebie.
Wtedy wszystko będzie zależeć od ciebie.