Manuel Carrasco - Menos mal

Dzisiaj byłem ale jakby mnie nie było,
zasnęły moje pragnienia...
Tyle deszczu we mnie,
tak zmęczony na środku tego rozstaju dróg.
Idę i szukam, znów się potknąłem
zostając bez wiary, bez wyjścia wobec tego co czuję
i chciałem wybuchnąć
aby zapomnieć to czego nie rozumiem.

Całe szczęście, że w tych chwilach,
w tej życiowej amnezji,
całe szczęście, że się pojawiłaś
z brzmieniem swojego śmiechu.
Całe szczęście, że mnie objęłaś
abym potem cię pocałował,
całe szczęście, że mam cię w sobie.

Całe szczęście, że jest twój port,
twój port aby móc odpocząć,
całe szczęście, że mnie ocalasz
kiedy już mam utonąć.
Całe szczęście, że mnie pocałowałaś
abym potem mógł oddać ci siebie,
całe szczęście, że mam cię przy sobie.

Dzisiaj nie miałem sił żeby dalej iść,
poczułem się mały chociaż nawet się nie kuliłem...
Tak zagubiony
bo moje pytania nie odnajdywały odpowiedzi.

Całe szczęście, że w tych chwilach,
w tej życiowej amnezji,
całe szczęście, że się pojawiłaś
z brzmieniem swojego śmiechu.
Całe szczęście, że mnie objęłaś
abym potem cię pocałował,
całe szczęście, że mam cię w sobie.

Całe szczęście, że jest twój port,
twój port aby móc odpocząć,
całe szczęście, że mnie ocalasz
kiedy już mam utonąć.
Całe szczęście, że mnie pocałowałaś
abym potem mógł oddać ci siebie,
całe szczęście, że mam cię przy sobie,
całe szczęście, że mnie odnalazłaś.

Gdy jesteś ze mną
to choćbym był rozdarty
czuję się żywy...
czuję się żywy.