Marek Grechuta - Mężczyzna jesienny

Z tej drogi, którą przeszło
Za wiosną swoją lato
Nie patrzę już na przeszłość
Przed siebie patrzę za to
Ze wzrokiem na zakręcie
Za którym zima w szronach
Wciąż czekam nieugięcie
Że nim nadejdzie ona

Mężczyzna Jesienny, od innych odmienny
Przybędzie z chryzantemami, z chryzantemami
Mężczyzna Jesienny, mężczyzna bezcenny
I nie zamienny już na nic, już na nic

Tłum chłopców jest wiosennych
I letnich mężczyzn sporo
Lecz jeden jest jesienny
Przed zimy pustą porą
O tamtych zresztą mniejsza
Gdy złoto i szkarłatnie
Przystroi jesień pejzaż
Bo przyjść ma ten ostatni

Mężczyzna Jesienny, mężczyzna bezcenny
Mężczyzna czuły i zdrowy, bezzałogowy
Mężczyzna namiętny, mężczyzna majętny
I obojętny dla owych - gotowych

Wyciągnie ręce ku mnie
Z uśmiechu odrobiną
A potem będzie promień
Płonący na kominku
I zachód, co w niuansach
Czerwieni gaśnie zimnej
I on, ostatnia szansa
Po której nie ma innej

Mężczyzna Jesienny, mężczyzna bezcenny
Mężczyzna na stanowisku, na stanowisku
Mężczyzna namiętny, mężczyzna majętny
Rekompensata za wszystko, za wszystko!