Maria Mena - Takes One To Know One

Prowadziłaś udręczone życie.
Próbowałam sobie wyobrazić jakbym się poczuła
Gdybym została rzucona do opinii publicznej
Zanim moje rany by się zagoiły.

Sposób w jaki ukazałaś nam swoje
Blizny i mówiłaś o swoich zasadach
Jakbyśmy byli uczniami w twojej małej szkole "jak-być-dramatyczną".

Teraz już rozumiem jak.
Po tym wszystkim co przeszłaś
Zamknęłaś się w sobie.
Czekając aż przyjdziemy i cię uratujemy.

Ale czego nie rozumiem jest to, że:
Podczas bycia uwięzioną w sobie
W ogóle nie rozejrzałaś się wokół siebie
Tylko obwiniałaś wszystkich innych.
Wyciągając kartę "popatrz-na-mnie-jestem-zraniona"
Masz przyjaciół, którzy nie odważyliby się
Zakwestionować żadnego twojego napadu złości.
Nie, w połowie drogi - tam spotkaliby się z tobą.

Twój kochanek boi się twoich reakcji.
Jest jak szczeniak na smyczy.
Nie stąpa poza twoją linią graniczną
Bez powiedzenia "proszę".

Teraz rozumiem dlaczego
Bałabyś się znowu zaufać.
Patrząc jak sława byłaby magnesem
Dla przyjaciół ubiegających się o zainteresowanie.

Ale czego nie rozumiem jest to, że:
Jeśli twoi przyjaciele kłamią, żeby cię uspokoić
Ty nawet nie zapytasz siebie
Skąd oni wpadli na taki pomysł?

Mogłabym się ciebie bać.
Zaopatrywałabym cię w twoje potrzeby.
Twoje dominujące zachowania, mój przytłaczający strach przed konfliktami.
Ale nauczyłam się nie mieszać w to.
Dając sobie większe prawo.
Przyganiał kocioł garnkowi, kochanie, zaufaj mi, spójrz na siebie.