Mark Knopfler - Follow the ribbon

Podążam za wstążką*

Dzień chyli się ku końcowi
Wygląda na to, że zwolniliśmy
Moje oczy stają się zmęczone
Ledwie mogę dostrzec drogę
Minęło już trochę czasu, odkąd zostawiliśmy za sobą światła miasta
Jest tylko [biała] linia, meandrująca [prowadząca] mnie przez noc**

Wczorajsze kłamstwo rozsypało się
Jak złamane miecze i tarcze
Jak zużyte gardy i pociski
Na stu polach bitew***
Kiedy myślę o wszystkich moich przypadkach
Gdy ocierałem się o miłość i śmierć
Czasami nie mogę złapać oddechu

Ale i tak podążę za wstążką, w każdym razie
Podążę za wstążką
Jest ok, wszystko w porządku,
[Pojadę] Na wyżyny, a nawet w góry,
Może na niziny, gdzie płynie rzeka
Gdziekolwiek nas to zaprowadzi****

Nie przejmuj się, czy im się to podoba
Nie przejmuj się, jeśli są przeciwni
Nigdy się nie przejmowałem tym
Czy oni będą czy nie*****
Jeśli wszystko, co chcesz znać, to żołędzie
Zakorzeń mnie na skrawku ziemi
Który tobie się podoba
To rzeczywiście byłoby coś!

Po prostu żyję na telefonie
Jutro buduję na starodawnych rymach
Droga przed nami może być krótsza
Od tej, którą zostawiliśmy za sobą
Jeśli w butelce jest jeszcze whisky
Zostaw trochę dla mnie
W końcu do tego dojdę, ewentualnie…******

Podążę za wstążką
Przy zimnej lagunie
Podążaj za wstążką
Pod bezradnym księżycem
Wijąca się przez ciemne wzgórza
Gdzie spada milion gwiazd *******
Gdziekolwiek nas to zaprowadzi

* ribbon – to wstążka, tu chyba użyte trochę dwuznacznie, bo oznacza jednocześnie wstążkę autostrady (białą linię), a jednocześnie obiekt westchnień i nieskrywanej namiętności pewnego kierowcy, który prowadzi wielką ciężarówkę.

** biała linia wyznacza mu drogę po autostradzie; lub też wstążka otrzymana od ukochanej prowadzi go przez noc, by wrócił w jej kochające ramiona…

*** militarne porównanie – bo to facet, a jego życie jest jak walka. Każdy kurs to wojna – z klientem, z czasem, z pogodą…każda dziewczyna, to znów wojna, to kolejne kłamstwa, krętactwa i niespełnione obietnice…

**** Pan kierowca jest zdeterminowany. Pojedzie wszędzie, gdzie potrzeba. Wszędzie również w podróży życia – tam gdzie góry szczęścia i niziny smutku…

***** enigmatyczni „oni”. Pewnie kumple, którym niekoniecznie podoba się to, że nasz pan kierowca związał się tak mocno emocjonalnie z jakąś panią, poznaną na trasie swojego przejazdu (skojarzenie z „tirówkami” wydaje się bardzo właściwe). Dodane chwilę później „żołędzie” potwierdzają tylko słuszność tego toku myślenia 

****** a ponieważ kierowca to wędrowiec – wciąż żyje na telefonie – w którym słyszy tylko głos ukochanej. „Whisky”, ale tylko na postojach, to wspomagacz przy przemyśleniach na temat tego, że mógłby się ożenić, zbudować dom, siąść na d…. i przestać jeździć w trasy.

******* „gdzie spada milion gwiazd” – kraina niespełnionych marzeń… bo jeśli przestanie jeździć tirem, to przecież zdradzi swoją pierwszą miłość – bo nasz kierowca jest zakochany w swojej robocie na zabój… a po za tym, z czego wówczas będzie żył…?