Martyna Jakubowicz - O poranku kiedy się obudzę

O poranku, gdy się budzę
muszę zwolna zacząć dzień
kiedy łóżko jest mi obce
sufit rzuca smutny cień

Gdy cię spytam skąd się wziąłeś
proszę nie bądź na mnie zły
musisz dać mi parę minut
gdy bledną sny

Kiedy z rana pora wstawać
proszę nie miej za złe mi
że przez chwilę cię nie widzę
jakby nas dzieliły drzwi

Nie chcę przez to nic powiedzieć
lecz tak samo jest co dnia
potrzebuję paru minut
gdy pora wstać

Coś mówiłeś o miłości
pomyślałam "dobrze znam ten tekst"
rano będzie tak jak zawsze jest
jak zawsze jest

Coś mówiłeś o miłości
pomyślałam "dobrze znam ten tekst"
rano będzie tak jak zawsze jest
jak zawsze jest

Gdy się zbudzisz w moim łóżku
wszystko się wydarzy znów
na mój smutny sufit spojrzę
zabrzmi echo zapomnianych słów

Może już się nie przysuwaj
nie rób min, gdy powiem "nie"
z rana trudno mi się skupić
gdy w środku śpię