Maryla Rodowicz - Mały gigant

Wzór na życie dawno ma wyprowadzony,
Rzadko traci wątek, nie rozpieszcza żony,
Rośnie w sobie jak drożdżówka,
Erudycji reklamówka,
Taki mały, mały gigant przeuczony.

W jednym palcu nosi Cambridge i Sorbonę,
Jest chodzącym, choć lokalnym leksykonem,
Posiadł chyba wszystkie - izmy,
Produkuje aforyzmy,
A nocami sypia zwykle z samym Frommem.

Gigantycznie mały gigant,
Myśli fryga, mamałyga,
Skałę rusza taka dusza,
Gdy wydusza twórczy jęk.
Od mądrości ogłupiały,
I w banały skryty cały
Empirycznie, erotycznie,
Gigantycznie mały men.

W chińskie osiem,
Pokręcony ćwiczy jogę,
Nie oszukasz go landrynką,
Ni hot-dogiem,
Niby mumia faraona,
Balsamami obłożona,
Medytuje,
Zapatrzony w lewą nogę.

Na niepewne przedsięwzięcia nie poleci,
Jak się nudzi pierwiastkuje własne dzieci,
A gdy kładzie się do łózka,
Nietykalny, jak wydmuszka,
Niby UFO, super mózgiem w mroku świeci.

Gigantycznie mały gigant,
Myśli fryga, mamałyga,
Skałę rusza taka dusza,
Gdy wydusza twórczy jęk.
Od mądrości ogłupiały,
I w banały skryty cały
Empirycznie, erotycznie,
Gigantycznie mały men.

Gigantycznie mały gigant,
Skałę rusza taka dusza,
Gdy wydusza twórczy jęk.
Od mądrości ogłupiały,
I w banały skryty cały
Empirycznie, erotycznie,
Gigantycznie mały men.