Mazowsze - Piosenka o zetempowskiej hucie

Nasza Huto, zetempowska Huto,
ty w lipcowe noce nam się śnisz.
Piorunami pracy tobie huczą
pracowite, uśmiechnięte dni.

Od czerwieni krew nam huczy w żyłach,
jak od ognia każdy wielki piec.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony rozpalonych serc.

Więc, kolego, już od dzisiaj
cegłą buduj każdy nowy dzień.
Razem z wiosną nabrał mocy życia
najpiękniejszy, najpiękniejszy sen.

Od czerwieni krew huczy nam w żyłach,
jak od ognia każdy wielki piec.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony rozpalonych serc.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony serc.

Zetempowcy o niebieskich oczach,
kiedy spojrzą w swą hutniczą dal,
zakochają się w hutniczych nocach,
ukochają raz na zawsze stal.

Gwiazdy mruczą z żalem do księżyca,
że im Huty blask nie daje spać,
a to tylko tworzy w błyskawicach
nowe życie zetempowska brać.

Więc, kolego, już od dzisiaj
cegłą buduj każdy nowy dzień.
Razem z wiosną nabrał mocy życia
najpiękniejszy, najpiękniejszy sen.

Od czerwieni krew huczy nam w żyłach,
jak od ognia każdy wielki piec.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony rozpalonych serc.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony serc.

Hej, rośnijcie, gigantyczne piece,
coraz wyżej pod niebieski strop.
Niech przegląda się w szumiącej rzece
ukochany nasz hutniczy port.

W Nowej Hucie dobrze jest każdemu,
kto z przyszłością żyje za pan brat.
Jak żelazo do białości śniegu
hartujemy pokój, wielki, nowy świat.

Więc, kolego, już od dzisiaj
cegłą buduj każdy nowy dzień.
Razem z wiosną nabrał mocy życia
najpiękniejszy, najpiękniejszy sen.

Od czerwieni krew huczy nam w żyłach,
jak od ognia każdy wielki piec.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony rozpalonych serc.
Praca w Hucie będzie się paliła
jak miliony serc.