Melnitsa - Nevesta poloza

Ay, to nie pył rozprzestrzenia się wzdłuż drogi.
Ay, nie odchodź, nie dotykaj problemów, dziewczyno.
Nie używaj magii, odwróć się, nie patrz -
Wąż z wężem biorą ślub.

Nie widziałaś zła,
Nie ukrywałaś przed oczami problemów.
Teraz będziesz, dziewczyno, nasza -
Sama sobie jesteś winna!
Nad łąką jest mgła - tam czeka car węży,
Jesteś mu obiecana.

Przytul mnie,
Połóż mnie na jedwabnej pościeli.
Pieść mnie,
Nie pozwól mi iść samej po wodę.

Eliksiru węża nie będę w stanie znaleźć,
Moich złocistych oczu nie mogę ci pokazać.
Łuski są jak oparzenia słoneczne -
Na popiół jesieni
Muszę odejść w ślad za wężami.

W kurzu spod narzuty słyszę głos węża.
Pełne głodu są jego złote oczy w połowie twarzy.
On mnie wzywa:
Moja droga, zejdź, obejmę cię
Mymi trzydziestoma trzema pierścieniami!

Przytul mnie,
Połóż mnie na jedwabnej pościeli.
Pieść mnie,
Nie pozwól mi iść samej po wodę.