Michele Bravi - Il diario degli errori

Pozostawiłem zbyt wiele śladów
Na zadrapanej już cerze,
Nie ma niczego czego mógłbyś się nauczyć,
Nim sam nie doświadczysz tego.

Zawsze pędziłem do przodu jak pociąg,
W konflikcie poszukiwałem złudnej drogi,
Zawsze czyniłem wszystko na swój sposób
I nigdy nie powiedziałem: «Zostań»
Jeśli potrafiłem powiedzieć żegnaj,
Dość rzadko słuchałem tych,
Których powinienem był posłuchać
Jednak ja nie liczyłem się z ich zdaniem,
Cały czas żyłem w ciągłym biegu.

Przynajmniej ty pozostań z dala
Od zapisków mych błędów,
Od wszystkich mych sprzeczności,
Od wszystkich krzywd i racji,
Od lęków, które żyją we mnie
Od słów zbędnej rozmowy
Przynajmniej ty pozostań z dala
Od zapisków mych błędów.

Igrałem z ogniem
I czasem potrafiłem go przezwyciężyć
Choć ryzykowałem
Utratą życia.

Zbyt wiele razy pozostawiałem
Me piętno w łożu
Nie myśląc o tym
Co mówiłem wcześniej.

Spoglądałem w przepaść
Dnia pozbawionego świtu,
Choć nie miałem stałego miejsca
Albo tego kogoś, kto by cię poratował.

Przynajmniej ty pozostań z dala
Od zapisków mych błędów,
Od wszystkich mych sprzeczności,
Od wszystkich mych niedoskonałości,
Od lęków, które żyją we mnie,
Od słów zbędnej rozmowy.
Przynajmniej ty pozostań z dala
Od zapisków mych błędów.

Przynajmniej ty
Przynajmniej ty
Przynajmniej ty pozostań z dala
Od zapisków mych błędów.