Mieczysław Fogg - Kawa ze śmietanką

Minęła era
Gdy od Wertera
Człek uczył się wzdychania
I rzucał rymów kwiat
Nim do stóp lubej padł

A dziś w kawiarni
Tam, gdzie najgwarniej
Tam temat się wyłania
Bez romantycznych scen
Mówi się w sposób ten

Jak śmietanka w mej kawie
I jak cukier na dnie
Tak smakujesz mi
Gdy całujesz mi
Ust kąciki, mój śnie

Tyś niezbędna mi prawie
Jak mój krawat i but
Jak dyskonto me
W banku konto me
Jak mój portfel, co spuchł

Nie wierz poecie
On kłamie przecie
Ja, nie tak ślicznie
Lecz powiem ci praktycznie

Jak śmietanka w mej kawie
I jak cukier na dnie
Tak smakujesz mi
Gdy całujesz mi
Ust kąciki, mój śnie

Płaczliwe słowa
Poety mowa
Tak zwane wszystkie mity
To wszystko, wierzcie mi
Dziś w rupieciarni śpi

On chłopiec klasa
Sportowa rasa
A ona świetnie liczy
Więc na miłości znak
Mówią do siebie tak