MIR - W krainie borów

Jan jest dzikusem w krainie borów
Tam gania rudy ogon lisa
A w granatowym kotle wieczorów
Parzy się mięta i melisa
Widzi pochodnie i słyszy strzały
Poznał metody swoich katów
I psów myśliwskich, które oddały
Wolność, za kości swych kamratów

Ciepłe powietrze z samego rana
Pulsuje, gdy się w bory wtacza
Jak uwięziona w paszczęce Jana
Szyja młodego naganiacza

Znów odgryziona łapa we wnykach
Znów sarnie w biegu pękło serce
Życie mniejszości na celownikach
Powszechna moda na mordercę
Bracia i siostry w posłusznym tańcu
Zbierają zęby, liczą sińce
Bo prawo bogów-samozwańców
Stało się całkiem oczywiste

Posłuchaj dębu, wieszcza starego
O twojej śmierci szumi w borze

Posłuchaj dębu, wieszcza starego
O twojej śmierci szumi w borze
Bo masz zadatki na myśliwego
Skurwiały faszo amatorze

Jan jest dzikusem w krainie borów
Poznał metody swoich katów
A w granatowych barwach wieczoru
Depcze granice rezerwatu
Ptak śpiewał cicho dobrą nowinę
Pieśń o gromadach mściwych kudłaczy
Co idą tocząc spienioną ślinę

Ptak śpiewał cicho dobrą nowinę
Pieśń o gromadach mściwych kudłaczy
Co idą tocząc spienioną ślinę
Żądne krwi młodych naganiaczy
A gdy się o tym dowiedzą bory
Zejdą się z jaskiń, nor, kryjówek
Dzikie watahy, warczące sfory
Rogi., kopyta, kły i szpony