MIR - In Nomine

Dominus Deus noster papa alter Christus.

Na ludzkim nawozie rosną zabobony -
spłodzone siłą strachu, potrzebą mamony.
Odwieczne narzędzie manipulacji -
solidny fundament pazernej teokracji.

Na piedestałach ryje toczą pianę,
świątobliwa hołota gwałci moją wiarę.
Gnoją ją i topią w morzu fanatyzmu,
obłąkani pasterze z armią fetyszystów.

Chcą monopol mieć na prawdę!
Chcą ustalać zło i dobro!
Czy Nikczemnik cuchnie capem i ma rogi, ogon, widły?
Czy Szlachetność swym obliczem nasze biedne oczy mydli?

Faraonie ! Rzucam żagiew do twych stóp.
Wąska jest ścieżka i niewielu nią podąża.
Niech mnie budzą wątpliwości - bym się nie stał częścią Smoka!
Faraonie ! Rzucam żagiew do twych stóp -
niech płonie !

Naprzód ! Dominus Deus noster papa alter Christus.

Na własnym nawozie lud hoduje “Bozie” i się spełnia w takiej symbiozie.
Fundują nam tajemnicze znaki - dymi białe, czarne, czy różowe ?
Każą wierzyć, że to sam absolut w złotym pałacu podpala słomę.
I pod pręgierz brać każdego, komu z oczu patrzy źle...

Kogo różdżka dzisiaj wskaże, kto kropidła lęka się ?
Kapłan w nocy miał widzenie, znowu jadem spluł ambonę.
Jeśli Bóg Ci każe zabić - zabij Boga w swojej głowie.

Faraonie ! Rzucam żagiew do twych stóp -
niech płonie !

Miłosierdzie z zawiści i szowinizmu.
Prawda - w fundamentach u góry kłamstwa.
Sprawiedliwość zbrodni i wolność poddaństwa.