Mireille Mathieu - On ne vit pas sans se dire adieu

Nie można żyć, nie mówiąc "żegnaj"
Nie można żyć, nie umierając choć trochę
Nie zostawiając czegoś lub kogoś
Aby iść dalej swoją drogą

Przyszłam powiedzieć ci "żegnaj"
Wspomnienie zawsze trochę umiera
Chciałam wiedzieć, co mi zostało
Z jedynej miłości, która mogłaby się liczyć

Przyszłam powiedzieć ci "żegnaj"
Albo, jeśli chcesz, "żegnaj" dla nas dwojga
Jak w dzień, kiedy doprowadziłeś mnie do płaczu
Mówiąc: "Żegnaj na zawsze"

Och, to nie była twoja wina, wiem
Wiem o wszystkim, co się stało, tak
Twój ojciec i wszystko, co mógł ci powiedzieć:
Studia do ukończenia, twoja praca, twoja przyszłość
I w końcu - ta dziewczyna nie jest dla ciebie...
Dziś jesteś szczęśliwy
Wszystko dobre, co się dobrze kończy, no nie?
Ale ja tak cię kochałam
Miałam szesnaście lat, szesnaście lat!

Nie można żyć, nie mówiąc "żegnaj"
Nie można żyć, nie umierając choć trochę
Chciałam tego wieczora zatrzymać czas
Czas, kiedy się żegna ze swymi szesnastoma latami

Ooo, chciałam się pożegnać z moimi szesnastoma latami
Zanim pójdę ku temu, co mnie czeka