Miyu Tomita - OveR

Nawet po obudzeniu, nie mogę tego dosięgnąć
Do momentu, w którym przyzwyczaiłam się do widzenia końca
Jeden po drugim znikają
Zbyt wiele poświęceń, nieorganiczny cień
Zostawiłam gdzieś prawość i wątpienia

Tak jakby nigdy nic się nie stało, zabiję to
Prawie zamknięte usta, dotykając i łącząc
Nic innego niż ostatnią nadzieję nie trzymam sobie bliskiej
Jeżeli to dla ciebie, będącego zbyt miłym
Będę dedykować to tobie, dopóki się nie poddasz

Nawet jeśli upadnę, to się nie skończy
Pole widzenia zamglone poczuciem deja vu
Stopniowo robi się coraz zimniej
Wiedząc zbyt dużo na swojej drodze
Pustka i nieszczęścia, których unikałam

Tak jak po wybudzeniu z głębokiego snu, zapominam wszystko
Zaufam wszystko odczuciu blaknięcia i zachwiania
W żaden sposób nieubłagany, bo musiałeś być jednym z dwóch
Jeśli to ty, który kocha mnie za mocno
Rób to dopóki nie zostaniesz zaakceptowany

Przyszłość i wybawienie, które wybrałeś, za każdym razem wybieram najkrótszą drogę
Ból ukryty przez pokręcony czas nadal graweruje bez końca

Bez cienia wątpliwości, te powtarzane błędy
Dotknięte i połączone ze zużytym życiem
Nic innego niż ostatnią nadzieję nie trzymam sobie bliskiej
Ponieważ to wciąż zbyt wcześnie, by żałować

Początek historii, kończąc ją tą ręką
Czy to ty wygrasz, czy może ja?
Zacznijmy i skończmy, zanim wszystko się zacznie