Monika Kowalczyk - Tu

Idę ścieżkami poznanymi kiedyś dziecka stopami
były już na ich początku i końcu
idę drogami jasnymi ciemnymi ładnymi brzydkimi
idę ulicą roztopiona w słońcu

mówią - zawsze można było lepiej trafić
więcej zarabiać i częściej się bawić
jak można wyrwać ze swojego krwiobiegu
to co potrzebne do oddechu i śmiechu

a choćbyś zabrał mnie stąd
tam gdzie miodem płyną rzeki
to tylko tu jest mój dom
i tu mi jest najlepiej

a choćbyś zabrał mnie stąd
tam skąd do raju droga tuż
ja tu zostanę znam to miasto na pamięć
nie ma dla mnie lepszego miejsca na ziemi już

jak po mapach dzieciństwa idę ścieżkami miasta
które wzbija się na żelaznych skrzydłach - do nieba
idę drogami barwnymi szarymi lśniącymi zdartymi
i czuję zapach świeżego chleba

mówią że nie ma przecież żadnej różnicy
w jakim kraju i przy jakiej ulicy
zostawić trudno chociaż czasem trzeba
moje miasto co jest moje ze zrządzenia nieba

a choćbyś zabrał mnie stąd
tam gdzie miodem płyną rzeki
to tylko tu jest mój dom
i tu mi jest najlepiej

a choćbyś zabrał mnie stąd
tam skąd do raju droga tuż
ja tu zostanę znam to miasto na pamięć
nie ma dla mnie lepszego miejsca na ziemi już

w bogactwie marzeń
w dobroci serc
ja siebie odnajdę
i ty siebie też
będzie nam dobrze
czasami źle
lecz nie szukaj już nigdzie idealnych miejsc
bo przekonasz się że

choćbyś zabrał mnie stąd
tam gdzie miodem płyną rzeki
to tylko tu jest mój dom
i tu mi jest najlepiej

a choćbyś zabrał mnie stąd
tam skąd do raju droga tuż
ja tu zostanę znam to miasto na pamięć
nie ma dla mnie lepszego miejsca na ziemi już