Myth & Roid - Styx Helix

Och, proszę, nie pozwól, bym umarła
czekając na twój dotyk
Nie rezygnuj z życia
Tego bezkresnego ślepego zaułka

Wykrzywiony zegar rozdrabnia życie
Porozrzucane piaski czasu
Uczucia, które wykiełkowały
Czy one też nieuniknienie
znikną?
Gdybym tylko tam była

Och, proszę, nie pozwól, bym umarła,
czekając na twój dotyk
Tak by nigdy więcej nic nie stracić
Zapomnij o mnie z początkiem "Restartu"
Nie rezygnuj z życia
Tego bezkresnego ślepego zaułka
Tak by smutek, który cię przytłacza,
kiedyś się skończył
Ale na razie musimy się rozstać

Mój czas kręci się w kółko
Twoje głębokie czarne oczy
Zapomniałam, która jest godzina
A wszystkie nasze wspomnienia zniknęły?

Uwalniając słodki zapach
pułapkę zwaną wspomnieniami
Zaproszony pochwycony
Czemu więc, wciąż nie mogę się oprzeć,
by się w nich nie zanurzyć?
Gdybyś tylko tu był

Och, nigdy nie zamykaj swoich oczu,
Szukając prawdziwego przeznaczenia
Wciąż podążam za ciepłem, które gdzieś zniknęło,
stale tracąc z oczu ten "Restart"
Więc spróbujmy jeszcze raz
Od samego początku
"Na pewno...na pewno" w ten sposób obecna chwila
także opisuje cykl bezradności
A więc do zobaczenia

...Podnosząc się, upadając...

Gdybyśmy tylko tam byli

Nie mogę już wrócić do tamtych dni
Czas jest potężny, boleśnie potężny
Mogę tylko iść na przód, korzystając z "restartu"
Nie rezygnuj z życia
Tego bezkresnego ślepego zaułka
Wszyscy udają, że są silni,
by nie musieć patrzeć wstecz
Na razie musimy się rozstać

I zginiemy,
czekając na nowy dzień
Mogę już nigdy...

I zaczniemy,
czekając na nowy dzień
cię nie spotkać

Och, proszę nie pozwól, bym umarła
Nie znikaj ach