Nirnaeth - Niejeden Jeszcze Stanie Wiersz

Niejeden jeszcze stanie wiersz
Nie płaczcie, że umieram
Niejeden czar dopełni się
Choć życie mnie odbiega

Niejedna jesień jeszcze przyjdzie
Po lecie pełnym słońca
Niejedna zima zmieni deszcze
W skry lodu, łzy mrożące

Niejeden jeszcze poem stanie
Na kartach papierowych
Odchodzi wieszcz, niech ścichnie łkanie
Artysta wzejdzie nowy

Dręczony smutkiem ze wszech miar
Przedłuży sztukę moją
Płaczący pośród nocnych mar
Zachwyci wizją swoją

Uderzy z furią w duszy dzwon
Muzyką, wierszem, płótnem
I zabrzmi pieśni jeden ton
Natchnionych wieszczów chórem

Lecz także on pewnego dnia
Dopełni bólu miary
Odejdzie znów kolejny wieszcz
Jak odszedł pieśniarz stary

Lecz nim odejdzie w smutku mrok
Do świata swoich marzeń
Wykrzyczy słowa te i on
Co dziś wam rzucam w twarze:

Nie rońcie łez nad grobem mym
Odejdźcie precz Judasze kłamstw!
Niejeden jeszcze stanie wiersz!
Cierpienia, ból... Mój on! Nie wasz!