Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Norma Jean
Popularne teksty
Norma Jean - Sun Dies, Blood Moon
Sun Dies, Blood Moon
Tekst dodał(a): niko277
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Skruk
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Skruk
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Have no fear and open your eyes and observe the glowing room
Through the blood that runs through your eyelids, I guess it’s time to wake
Moving hours with vacant hands just for the chance just to sleep again
Drag my feet across the earth yeah I guess that nothings restored
Make my through my designer home
To the heart of my captivity
Where I am both prisoner and warden
All I need is the air inside my lungs, or a cigarette
Life is blank without the flame.
It’s ok cause I am still within the womb
Watching from the inside, the inside
The great things wait just past the horizon
They lose their glow when the lights hit their skin
Outstretched hands I’ll flee and to nothing I will open the door.
The sun is dead, or maybe just fading out
It hits my skin for the first time in days and days
As I slip into the air I feel the warmest winter
That I can remember
Breathless is the empty world
Aimlessly walking through a vacant city
The architecture is all alone
If this is the end I don’t feel a damn thing
My tired feet matter no more
It seems the things I tend to believe always fall to my feet
To dig my shallow graves
You must have felt this, before you even woke up
You should have known it years ago
Do not be surprised my friend
You make your own decisions
You worked hard, you fought the good fight
The taste of copper in a failed mouth full of broken teeth
And the sounds of excuses
I’ll count my blessings on the fingers of the unbit hand
Empty of reason, goodbyes on the tip of my tongue forever
And so it goes
I must have seen it, before I even woke up
I should have known it years ago
I will storm the gates of hell
I will kill the queen of death herself
Shadowless in the last direct light of the drowning sun.
Through the blood that runs through your eyelids, I guess it’s time to wake
Moving hours with vacant hands just for the chance just to sleep again
Drag my feet across the earth yeah I guess that nothings restored
Make my through my designer home
To the heart of my captivity
Where I am both prisoner and warden
All I need is the air inside my lungs, or a cigarette
Life is blank without the flame.
It’s ok cause I am still within the womb
Watching from the inside, the inside
The great things wait just past the horizon
They lose their glow when the lights hit their skin
Outstretched hands I’ll flee and to nothing I will open the door.
The sun is dead, or maybe just fading out
It hits my skin for the first time in days and days
As I slip into the air I feel the warmest winter
That I can remember
Breathless is the empty world
Aimlessly walking through a vacant city
The architecture is all alone
If this is the end I don’t feel a damn thing
My tired feet matter no more
It seems the things I tend to believe always fall to my feet
To dig my shallow graves
You must have felt this, before you even woke up
You should have known it years ago
Do not be surprised my friend
You make your own decisions
You worked hard, you fought the good fight
The taste of copper in a failed mouth full of broken teeth
And the sounds of excuses
I’ll count my blessings on the fingers of the unbit hand
Empty of reason, goodbyes on the tip of my tongue forever
And so it goes
I must have seen it, before I even woke up
I should have known it years ago
I will storm the gates of hell
I will kill the queen of death herself
Shadowless in the last direct light of the drowning sun.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieJuż się nie lękaj, i obserwując poprzez przekrwione powieki skąpany w blasku pokój
Otwórz oczy, bo czuję, że nadszedł czas by się zbudzić.
Bezmyślnym ruchem wskazówek zegara odmierzam kolejne godziny, tylko po to by móc znów zamknąć oczy
Zmęczonymi krokami przemierzam ten ziemski padół, który nigdy się nie zmienia.
Muszę dać radę, przetrwać, ujrzeć mój własny dom
Przedrzeć się do samego serca mojego zniewolenia
Gdzie jestem jednocześnie więźniem, jak i strażnikiem
I wszystko czego potrzebuje, to powietrze lub dym w moich płucach
Życie bez płomienia nie ma sensu.
I nie trwożę się, bo ciągle jestem w łonie matki
Obserwując wszystko od wnętrza, od wnętrza
Najwspanialsze rzeczy czekają tuż za horyzontem
I tracą swoją świetność z chwilą gdy ujrzą światło dzienne
Ucieknę więc z rozpostartymi rękoma, i otworzę drzwi nicości.
Słońce obumarło, a może tylko skrywa się w ciemnościach?
Po raz pierwszy od wielu dni rozświetla moją skórę
Z chwilą gdy wychodzę na zewnątrz, czuję najcieplejszą z zim
Jakie tylko pamiętam
Cały świat zamarł w bezdechu
Bez celu kroczę przez puste miasto
Obserwuję budynki świecące pustkami
Jeśli tak wygląda koniec, to nie czuję już zupełnie nic
Moje zmęczone stopy nie mają już znaczenia
Wygląda na to, że wszystko w co wierzę w końcu przeminie
By kopać mój płytki grób
Musiałeś to poczuć na chwilę przed zbudzeniem
Powinieneś o tym wiedzieć od lat
Nie bądź zaskoczony, przyjacielu
Podejmujesz własne decyzje
Pracowałeś ciężko, stoczyłeś dobrą bitwę
Posmak miedzi w ustach pełnych połamanych zębów.
I ten dźwięk, dźwięk usprawiedliwień
Zliczę wszystkie błogosławieństwa na palcach jednej ręki
Pozbawiony motywów, z pożegnaniami na zawsze na końcu mego języka
I tak to będzie wyglądało
Musiałem to widzieć na chwilę przed zbudzeniem
Powinienem był to wiedzieć od lat
Że szturmem zdobędę bramy piekieł
I zabiję królową śmierci w jej własnej osobie
Bez chociażby cienia u mego boku, w ostatnich promieniach tonącego za horyzontem słońca.
Otwórz oczy, bo czuję, że nadszedł czas by się zbudzić.
Bezmyślnym ruchem wskazówek zegara odmierzam kolejne godziny, tylko po to by móc znów zamknąć oczy
Zmęczonymi krokami przemierzam ten ziemski padół, który nigdy się nie zmienia.
Muszę dać radę, przetrwać, ujrzeć mój własny dom
Przedrzeć się do samego serca mojego zniewolenia
Gdzie jestem jednocześnie więźniem, jak i strażnikiem
I wszystko czego potrzebuje, to powietrze lub dym w moich płucach
Życie bez płomienia nie ma sensu.
I nie trwożę się, bo ciągle jestem w łonie matki
Obserwując wszystko od wnętrza, od wnętrza
Najwspanialsze rzeczy czekają tuż za horyzontem
I tracą swoją świetność z chwilą gdy ujrzą światło dzienne
Ucieknę więc z rozpostartymi rękoma, i otworzę drzwi nicości.
Słońce obumarło, a może tylko skrywa się w ciemnościach?
Po raz pierwszy od wielu dni rozświetla moją skórę
Z chwilą gdy wychodzę na zewnątrz, czuję najcieplejszą z zim
Jakie tylko pamiętam
Cały świat zamarł w bezdechu
Bez celu kroczę przez puste miasto
Obserwuję budynki świecące pustkami
Jeśli tak wygląda koniec, to nie czuję już zupełnie nic
Moje zmęczone stopy nie mają już znaczenia
Wygląda na to, że wszystko w co wierzę w końcu przeminie
By kopać mój płytki grób
Musiałeś to poczuć na chwilę przed zbudzeniem
Powinieneś o tym wiedzieć od lat
Nie bądź zaskoczony, przyjacielu
Podejmujesz własne decyzje
Pracowałeś ciężko, stoczyłeś dobrą bitwę
Posmak miedzi w ustach pełnych połamanych zębów.
I ten dźwięk, dźwięk usprawiedliwień
Zliczę wszystkie błogosławieństwa na palcach jednej ręki
Pozbawiony motywów, z pożegnaniami na zawsze na końcu mego języka
I tak to będzie wyglądało
Musiałem to widzieć na chwilę przed zbudzeniem
Powinienem był to wiedzieć od lat
Że szturmem zdobędę bramy piekieł
I zabiję królową śmierci w jej własnej osobie
Bez chociażby cienia u mego boku, w ostatnich promieniach tonącego za horyzontem słońca.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):