Notre Dame de Paris (polska wersja) - Pokocham, jeśli przyrzekniesz

Gdy na wierzchowcu mijasz mnie
zachwyca twa postawa
szlachetna tak i prawa
natury męskiej sława
a może jesteś jak ten śmieć
jak zwierzę pełne żądzy
co dąży w zmysłów sieć
czy ty masz serce w zbroi twej

A serce me tak czyste jest
opatrzyć chcę twe rany
ukoję Cię kochany mój
pokocham Cię ze wszystkich sił
pokocham Cię, gdy powiesz mi,
że umrzeć ma Esmeralda

Marzenia ma dziewczęce
mych snów niewinnych nitki
dziś wrzucam między wilki
nie pomyl się mój chłopcze
ja jestem białą owcą
co w błocie tarza się

Wyznania twe, przysięgi twe
wciąż puste pozostaną
me serce ma kamienną twarz
i stawia Cię pod ścianą
uwolnij mnie z łańcucha cnót
wejdź we mnie z dziką żądzą
lubieżnych sztuk dziś naucz mnie
pokocham Cię ze wszystkich sił
pokocham Cię, gdy powiesz mi,
że umrzeć ma Esmeralda

pokocham Cię ze wszystkich sił
pokocham Cię, gdy powiesz mi,
że umrzeć ma Esmeralda
że wisieć ma Esmeralda