Ossian - A Búcsú

Był maj, odrodzenie,
Walka i nadzieja
Odleciały w wiosennym wietrze,
Zmęczony patrzyłem na Twą twarz.
Twój uśmiech był silniejszy od wszystkiego,
Od końca i od początków,
Była cisza, a ja jednak wiedziałem:
Oto chwila, na Twej twarzy, widziałem.

Nigdy już nie będzie, jak było,
Twe ciało i dusza są daleko,
Co było, to minione czasy,
W wietrze lecące widmo.

Dzwon zabrzmiał, że nie ma rozgrzeszenia,
Lekki, cichy szelest skrzydeł,
Zagrzmiały ciężkie kroki,
Tam, na zewnątrz świętowało Życie.
Trzymałem Cię obiema rękami, wszystkim, co miałem,
Walczyliśmy, ja Ciebie trzymałem,
Ty byłaś, w końcu wyprosiłaś,
Bolało Życie, a ja pozwoliłem Ci odejść.

Refr.: Nigdy już nie będzie...

Jakkolwiek będzie, nie będzie pożegnania,
Ty jesteś ze mną, nigdy nie będzie kto inny,
Żyjesz w mym sercu, jesteś z mą duszą,
Czekasz na mnie na Drugim Brzegu.