Pepa Nos - Když

Jeśli bezhołowie swym okiem spokojnym mierzysz,
choć oczerniany, głowy nie tracisz,
podejrzewany, pewnie w siebie wierzysz,
lecz nie osądzasz rywali z bezprawia.

Jeśli nie mdlejąc umiesz czekać,
kłamstwem biczowan, nie popadasz w łeż,
jeśli nienawiścią oblan, złości w sobie nie chowasz,
a czci słów nadaremnie nie bierzesz.

Jeśli umiesz marzyć, lecz nie ulegasz marzeniu,
jeśli rozmyślać umiesz i wiesz po co żyć,
jeśli przed poczuciem triumfu i upokorzenia
jak przed uwodzicielami umiesz się skryć

Jeśli nie rozpaczasz, choć rzetelne twe słowa
wykręcane są tak, że matactwem się zdają
jeśli wali się twa pozycja i od nowa
jako robotnik iść musisz dalej.

Jeśli umiesz policzyć bilans swoich zysków
i naraz w jednej chwili ryzykować wszystko,
i znów po przegranej wracać do punktu wyjścia
nie wzdychając nad strat goryczą.

Jeśli umiesz zmusić serce swe i nerwy,
by wytrwały z tobą co najwierniej,
choć tętno i ruch zanika w nich już żywy
i tylko twoja wola każe tobie: wytrwaj!

Jeśli tkliwość zniesiesz nadmierną i twardość,
gdy jesteś sobą i nie pozwolisz sobie stać się innym,
jeśli, gdy zbratasz się z tłumem, zachować umiesz godność
i, choćby król z tobą mówił, nie staniesz ty się pyszny.

Jeśli powiesz swym sekundom wszystkim:
ty mnie, jak biegaczowi, czasie służ,
panem wtedy jesteś, zwycięzcą na szarej ziemi,
a co ważniejsze, mój synu, tyś jest mąż!