Pierrot - Sepia

“Sepia”

Oddalone słońce zabrało mi Ciebie,
Ty, który/a powinieneś/powinnaś być.
Nadal jestem uwiązany przez rozpacz, którą po sobie zostawił*ś,
Jestem uwiązany do tego stopnia, że nie umiem dojść do korzeni tej rozpaczy.

Zakładam, że twoje niewinne, ufne oczy nawet nie zauważyły tych wszystkich znaków, że cię zdradziłem,
Twoje oczy zgasły.

Ile jeszcze muszę śpiewać tę piękną piosenkę o miłości, która została stworzona wraz z zamglonym wyobrażeniem, aby pozbyć się tego koszmaru, który na końcu zawsze mnie rani?

Nawet jeśli zatykasz swe uszy przed ostateczną spowiedzią,
Ta odpowiedź, które otrzymało twoje serce nie może zostać zmieniona.
Nawet jeśli te rosnące uczucia są fałszywe,
Ze względu na zmieniające się pory roku,
Narysujmy barwnie ten zarys, ty i ja.

Jeśli to do Ciebie dotrze, to hańba mi,
Gdyż następnym razem mógłbym ci powiedzieć jak się czułem.
Lecz, gdy przyjdzie następna wiosna,
Nigdy nie spotkam cię takim/taką, jakim/jaką był*ś wtedy.

Chowając się w porannym blasku, podkradłem się powoli,
I nawet tej kolejnej wiosny,
Nie będziemy już tymi, którymi byliśmy wtedy.

Zakładam, że pewnego dnia czule na to spojrzę,
Tłumiąc wspomnienia pozostawione w odcieniach sepii, pójdę przed siebie.

La, la, la…
Muszę wstać i iść dalej.
La, la, la...