Roman Roczeń - Czarny blues o czwartej nad ranem

Czwarta nad ranem
Może sen przyjdzie
Może mnie odwiedzisz
Czwarta nad ranem
Może sen przyjdzie
Może mnie odwiedzisz.

Czemu cię nie ma na odległość ręki,
Czemu mówimy do siebie listami.
Gdy ci to śpiewam - u mnie pełnia lata,
Gdy to usłyszysz będzie środek zimy.
Czemu się budzę o czwartej nad ranem
I włosy twoje próbuję ugłaskać,
Lecz nigdzie nie ma twoich włosów
Jest tylko blada nocna lampka
- łysa śpiewaczka.

Śpiewamy bluesa -
Bo czwarta nad ranem
Tak cicho żeby nie zbudzić sąsiadów.
Czajnik z gwizdkiem świruje na gazie
- myślał by kto że rodem z Manhattanu.

Czwarta nad ranem
Może sen przyjdzie
Może mnie odwiedzisz.
Czwarta nad ranem
Może sen przyjdzie
Może mnie odwiedzisz.

Herbata czarna myśli rozjaśnia
A list twój sam się czyta,
Że można go śpiewać.
Za oknem mruczą bluesa topole krupniczej.
I jeszcze strażak wszedł na solo,
Ten z mariackiej wieży.
Jego trąbka jak księżyc biegnie nad topolą,
Nigdzie się jej nie śpieszy.

Już piąta
Może sen przyjdzie
Może mnie odwiedzisz.
Już piąta
Może sen przyjdzie
Może mnie odwiedzisz.