Runika - Pieśń o Nowiu

Tuż po zmroku krąg rozbłyska, runy jarzą się
Dwaj wędrowcy wokół ognia w kręgu chronią się
Czarne ślepia drzewnej bestii śledzą każdy ruch
Dłoń kaleka skrzypce chwyta, broń jedyną tu

W dźwiękach siła tkwi, tak jak z run płynie z nich moc
Słowa pieśni bronią niczym tarcza
Kiedy minstrel gra, niewidzialny wznosi mur
A demony tańczą…

Pieśń o Nowiu jak zaklęcie płynie w nocny mrok
Tłum otchłańców w dziwnym transie stawia każdy krok
Nagle zmienia się melodia, chłoszcze niby nóż
Skrzypce tak jak ostra włócznia śmierć zadają złu

W dźwiękach siła tkwi, tak jak z run płynie z nich moc
Słowa pieśni bronią niczym tarcza
Kiedy minstrel gra, niewidzialny wznosi mur
A demony tańczą…

Kiedy zmrok zapada, budzą się demony
Wprost z otchłani, wokół wiosek węszą całe stada

Jeśli przeżyć chcesz do świtu, włócznię mocno trzymaj
Popraw runy, zawrzyj wrota, godziny odliczaj

Każdej nocy wciąż od nowa walka toczy się
Niech ta pieśń zrodzona z mocy tarczą stanie się