Sagar, M.M. Manasi - Jaaruko

Z papierem i piórem w ręku, pisał co chciał.
Tak właśnie Pan Brahma zniszczył moje przeznaczenie.
Niszczy moje marzenia
I przez niego stoję na ulicy.
Musiałeś stworzyć mi taki zły los?
Każesz mi nosić dhoti
I pokazywać uda?
Zniszczysz mi życie mówiąc "witaj brachu"?

Będziesz mnie oszukiwać, karmić słodkościami,
Kupować mi drogie garnitury i buty?
Zmusisz mnie bym mył naczynia? O mój Boże!
Chcę uciec stąd jak najszybciej.
Nieważne gdzie, może być do baru.
Chcę uciec stąd jak najszybciej.
Nieważne gdzie, może być do baru.

Mam szminkę o smaku cyjanku.
Jestem żywym granatem.
Chodź, będę cię torturować jak tyfus.
Poeci przedstawiali kobiety jako kwiaty i owoce.
Jak ją zobaczą, zaczną pisać inaczej.
Ostry tak jak liście curry,
Wyrzucisz i nas jak śmieci?

Niektóre oczy mają w sobie wodę,
Niektóre mają benzynę.
Utopią mi życie, czy je podpalą?
Moje życie jest w niebezpieczeństwie.
Chcę uciec stąd jak najszybciej.
Nieważne gdzie, może być do baru.
Chcę uciec stąd jak najszybciej.
Nieważne gdzie, może być do baru.

Ubiję cię jak mikserem.
Zmielę cię jak młynek.
Spiorę ci tyłek jak pralka.
Jesteś selfie egoizmu.
Jesteś ikoną psychola.
Nawet cyklon liczy się z twoim zdaniem.
Terroryzujesz nawet bandziorów
I nielojalnych popleczników.
Nikt tak nie zmienia zdania jak ty.

Z jaśminem z jednej strony.
A żywą bombą z drugiej.
Zobaczcie, moje życie stało się jak dworzec.
Chcę uciec stąd jak najszybciej.
Nieważne gdzie, może być do baru.
Chcę uciec stąd jak najszybciej.
Nieważne gdzie, może być do baru.