Sara Bareilles - Morningside

Już się ciebie nie boję
Albo tylko tak mówię
Już nie ma powodu, żeby uciekać
Chociaż mogłabym
Nie jestem aż tak przekonana, jak mogłoby się wydawać
Tyle wiem
Co znaczy to, że odchodzisz, a ja idę za tobą

Mogłabym próbować zapomnieć co robisz, gdy dopuszczam cię do siebie, ale potem robisz to znowu
Mogłabym szaleć jak ogień, a Ty zesłał byś upragniony deszcz
Dopóki nie obudzisz się obok mnie, po spędzonej wspólnie nocy

Trzymać dystans, próbowałam
Bez skutku
Ale nie zważając na kilometry
Wracam do ciebie

Mogłabym próbować zapomnieć co robisz, gdy dopuszczam cię do siebie, ale potem robisz to znowu
Mogłabym szaleć jak ogień, a Ty zesłałbyś upragniony deszcz
Dopóki nie obudzisz się obok mnie, po spędzonej wspólnie nocy

Zawiedź mnie, mówisz, żadnej depresji poporodowej, nie waż się
Przyzwyczaiłam się do bycia tą, którą dopadają niepowodzenia
Popołudniami szukasz kryjówek, przy pełni księżyca po prostu się zastanawiasz
Jak to jest, tutaj, budzić się obok mnie

Spojrzeć w przeszłość, nie waż się pozwolić mi tego zrobić
Nie obchodzi mnie, że to co mam
tylko sprawia, że boję się straty
Muszę puścić to wolno
Muszę chcieć wciąż cię upewniać
Że oboje mamy cel do ścigania
Dopóki przyzwalamy temu nami sterować
Z trudem łapię oddech

Mogłabym próbować zapomnieć co mi robisz, ale potem robisz to znowu
Mogłabym szaleć jak ogień, a Ty zesłałbyś deszcz
Dopóki nie obudzisz się obok mnie, po spędzonej wspólnie nocy

Zawiedź mnie, mówisz, żadnej depresji poporodowej, nie waż się
Przyzwyczaiłam się do bycia tą, którą dopadają niepowodzenia
Popołudniami szukasz kryjówek, przy pełni księżyca po prostu się zastanawiasz
Jak to jest, tutaj, budzić się obok mnie