Shellac - Days Are Dogs

Dziś wydaję z siebie krzyk w kierunku jutra,
Błagając je o przebaczenie za to, co teraz robię.
Bo te dni są jak psy, rozproszone własnymi tylkami,
Zapach gnijących zwłok, ogrzanych przez słońce.
W połowie przykryte śniegiem, ale części odsłonięte
Pachną tak kusząco.

Jestem dzisiejszą nocą i porankiem jutra,
Odprawiając pokutę za zeszły tydzień, za niepodjęte szanse i
Rzeczy, których nie zrobiliśmy, bo, ach, bezpieczeństwo to trucizna.
A teraz nie mamy żadnych żalów, bez żalów nie mamy postępu.
Wolę mieć syfilis i podagrę,
Niż pozostawić cię cierpiącego w oszołomionym stanie.

Jestem ostatnim dniem twojego życia, przeżytym ponad wszelkie oczekiwania.
Moje żony i nałożnice są płodne i piękne,
I mam nadzieję, że użyłem słowa „piękne” poprawnie.
Żal mi wszystkich zmarłych, którzy nie są tu, by to zobaczyć,
Wszechmogące zgięcia, słodki dziecięcy Jezus.
Jeśli nie mogę tego zabrać ze sobą, chcę mieć to wszystko teraz.

Jestem tym grzechotkiem, tu więżącym cię na śmierć,
Nieszczęście, że zostałeś przeklęty, by urodzić się tutaj pierwszy.
Między nami a naszymi pragnieniami, marne ozdóbki i rozrywki,
Które ledwo czynią to warte,
Zgniecenia życia z twojej piersi, szczerze mówiąc, prawie
Zostałem w domu, oglądając baseball - w ostatniej chwili zdecydowałem.