Siostra Janina - Rozerwana jestem

Może myślisz już czas otworzyć drzwi,
które lęk, porażki zamkną ci.
Horyzont stał się znów ciasny, jak ty.
Gdzie mam szukać odwagi, by otworzyć nowe drzwi.
Gdzie mam szukać odwagi, by odnaleźć moje „nowe ja”.

Nie chcę iść choć tak serce płonie,
boję się, że to mnie pochłonie
rozerwana jestem
tak i nie ciągle w duszy kłóci się.

Nie chcę iść choć tak serce płonie,
boję się, że to mnie pochłonie
rozerwana jestem
tak i nie ciągle w duszy kłóci się mej.

Natura z łaską wciąż swój toczy bój,
ciało duchowi wiecznie sprawia ból.
Stary już człowiek w Tobie umiera,
oto nowy Ty.
Gdzie mam szukać odwagi, by otworzyć nowe drzwi.
Gdzie mam szukać odwagi, by odnaleźć moje „nowe ja”.

Nie chcę iść choć tak serce płonie,
boję się, że to mnie pochłonie
rozerwana jestem
tak i nie ciągle w duszy kłóci się.

Nie chcę iść choć tak serce płonie,
boję się, że to mnie pochłonie
rozerwana jestem
tak i nie ciągle w duszy kłóci się mej.

Tylko w Twoich rękach każdy klucz do drzwi,
tylko w tym rozdarciu serca sedno szczęścia tkwi.

Nie chcę iść choć tak serce płonie,
boję się, że to mnie pochłonie
rozerwana jestem
tak i nie ciągle w duszy kłóci się.

Nie chcę iść choć tak serce płonie,
boję się, że to mnie pochłonie
rozerwana jestem
tak i nie ciągle w duszy kłóci się mej.