Sixteen - Kabriolet

Znów wiatr dodaje gazu, wrzucam bieg,
Znak stop, po hamulcach, cała wstecz.
Mój bak wyje z głodu, opony zdarły się
I choć nikt nie goni, czasu coraz mniej.

Znów noc, świt daleko, gęsta mgła.
Gdy brak drogowskazu, w oczach strach.
Sen z nią nie na drodze, nie udał się mój plan -
Rozstaje się z mym wozem, dalej jedzie sam!

Niebo zostaje w snach, otwiera się ziemia
I z każdą chwilą dalej od znajomych miast.
Już nie istnieje żal, problemów już nie ma,
Kabriolet bez szofera pustą drogą gna.

Znów chłód porannej rosy zbudził mnie.
Iść na spotkanie losu nie chce się.
Z powrotem też daleko, nie wiem, co robić mam,
Jak słup stoję, czekam na ostatnią z szans.

Niebo zostaje w snach, otwiera się ziemia
I z każdą chwilą dalej od znajomych miast.
Już nie istnieje żal, problemów już nie ma,
Kabriolet bez szofera pustą drogą gna.