Stare Dobre Małżeństwo - Dopóki bolisz

Rankiem dosiadam Ciebie serce moje
Ostrogą kofeiny zmuszam do galopu
Rankiem dosiadam Ciebie serce moje
Przyzwyczaiłoś mnie do długich skoków
Bez dźgania żeber i świstu szpicruty
Lecz coraz częściej czuję jak zamierasz
Ogarnięte paniką przed byle przeszkodą
Rankiem dosiadam Ciebie serce moje

W dzień dosiadłem Ciebie serce moje
Ostrogą kofeiny spiąłem do galopu
W dzień dosiadłem Ciebie serce moje
Kiedy zmęczone chciałoś się położyć
Przed metrowej szerokości płytkim rowem
Choć jeszcze wczoraj wniosłoś mnie na szczyt
Skalistej góry skacząc nad przepaścią
W dzień dosiadłem Ciebie serce moje

Wieczorem zmęczone kładę Cię na boku
I mlekiem poję pszczelim karmię miodem
Ty niosąc mnie do świtu równiną pościeli
Kłujesz w odwecie za dzienne ostrogi
Czasem tak głęboko że krzyczę przez sen
Lecz nigdy nie złorzeczę tobie serce moje
Dopóki bolisz mnie to wiem że nie śpisz
Dopóki bolisz mnie