Starset - Earthrise

Moje stopy są już u granic możliwości
Patrzę i widzę mój świat
Na to samotne morze chcę wypłynąć
Ciężko stwierdzić gdzie ono się zaczyna a gdzie kończę się ja

I czekałem aż niebo się zmieni, lecz, ah, to się nigdy nie stało
I o mało nie spuściłem głowy i nie straciłem wiary
Wtedy zobaczyłem ciebie w oddali
Byłaś kilka światów ode mnie
Ah, lecz ty już mnie miałaś w swej wyobraźni
Już nigdy nie odwróciłem wzroku
Po raz kolejny

Wciąż zakochuję się w tobie niczym słońca w niebiosach
W błękicie wypływającym z twych oczu
Niczym pusty księżyc któremu nadajesz barw
Tak potężnie, czuję się nikły lecz tak żywy
Jak podczas oglądania wschodu Ziemi

Przechadzam się tymi ulicami samotności
Ciche morze
Na każdym horyzoncie
To puste ujęcie z a-gdyby-tylko-tak
Wpatruję się w bezgwiezdne niebo wyczekując odpowiedzi
I nadal żałuję, nadal żałuję, nadal żałuję

Wciąż zakochuję się w tobie niczym słońca w niebiosach
W błękicie wypływającym z twych oczu
Niczym pusty księżyc któremu nadajesz barw
Tak potężnie, czuję się nikły lecz tak żywy
Jak podczas oglądania wschodu Ziemi

Mówili, że oboje byliśmy zbyt różni
Że cały ten blask w końcu by zgasł
Lecz żałuję, że ich wtedy posłuchałem
Bo wyciągnęłaś mnie z szarości

Wciąż zakochuję się w tobie niczym słońca w niebiosach
W błękicie wypływającym z twych oczu
Niczym pusty księżyc, któremu nadajesz barw
Tak potężnie, czuję się nikły lecz tak żywy
Jak podczas oglądania wschodu Ziemi