Stefan Witas - Kącik

Wiosenna noc rozlała cudne wonie
Śląc cichy lęk i tajemniczy żal
Czekałam cię z nadzieją szczęścia w łonie
Czekałam cię, w okienko patrząc w dal

Ten kącik nasz umaiłam kwiatami
Ku tobie szły, jak sny, marzenia me
Minuty mnie zdawały się wiekami
Czekałam cię, a tyś nie przyszedł, nie

W okienko me aromat kwiecia płynął
Księżyca blask igrał na łonie fal
I światła krąg w ogrodzie ciemnym ginął
Czekałam cię, z nadzieją patrząc w dal

I w złudzie mar pod nocy tchem wiosennej
Z rozkoszy drżąc w wizji czarownym śnie
Tuliłam cię do piersi mej płomiennej
A jednak ty, ach, tyś nie zjawił się

Ta cicha noc zwątpienie słała ku mnie
Do oczu mych smutku nabiegły łzy
I oto dziś, bez żalu powiem dumnie
Nie będę twą! Nie dla mnie jesteś ty!

Miłości moc nie złudy to podniebie
Co zginąć ma w przelotnym tylko śnie
Więc dzięki ci, dziś mówię to do ciebie
Za to, żeś ty nie przyszedł wtedy, nie