Tekst piosenki:
I told another lie today
And I got through this day
No one saw through my games
I know the right words to say
Like "I don't feel well," "I ate before I came"
Then someone tells me how good I look
And for a moment, for a moment I am happy
But when I'm alone, no one hears me cry
I need you to know
I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be OK
Together we can make it through another day
I don't know the first time I felt unbeautiful
The day I chose not to eat
What I do know is how I've changed my life forever
I know I should know better
There are days when I'm OK
And for a moment, for a moment I find hope
But there are days when I'm not OK
And I need your help
So I'm letting go
I need you to know
I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be OK
Together we can make it through another day
You should know you're not on your own
These secrets are walls that keep us alone
I don't know when but I know now
Together we'll make it through somehow
(together we'll make it through somehow)
I need you to know
I'm not through the night
Some days I'm still fighting to walk towards the light
I need you to know
That we'll be OK
Together we can make it through another day
Dodaj adnotację do tego tekstu »
Historia edycji tekstu
Komentarze (9):
Anorektyczki i bulimiczki natomiast popadają w tę chorobę wbrew sobie i często jest ona wynikiem szkodliwego wpływu otoczenia. Ja sama popadłam w bulimię, bo kiedy poszłam do gimnazjum odróżniałam się wyglądem od moich niesamowicie szczupłych koleżanek i wielokrotnie słyszałam obraźliwe komentarze; również żaden chłopak nigdy nie chciał ze mną zatańczyć na dyskotece czy gdzieś zaprosić- teraz miałabym ich pewnie gdzieś, ale wtedy byłam młoda, wrażliwa, do płaczu potrafiło doprowadzić mnie każde negatywne słowo. I stało się. Wcale nie było mi źle w swoim ciele, a wręcz przeciwnie- lubiłam je, jednak presja środowiska doprowadziła mnie do takiego stanu psychicznego, że często nie mogłam się na niczym skupić ani niczym cieszyć, bo oczywiście większość wmawiała mi, że jestem gruba. Teraz jestem w liceum i rzeczą, której pragnę najbardziej to cofnąć się do 1 gimnazjum i nie popełnić tego samego błędu, żyć tak jak żyłam i nie przejmować się durnymi komentarzami nic nie wartych ludzi. Mimo, iż szkoła średnia to już wyższa półka i tutaj jestem akceptowana, ludzie patrzą na charakter i osobowość, a nie na wygląd, to ja zmieniłam się diametralnie i obawiam się, że nic mi nie pomoże bo nie mogę się pozbierać. Niestety, z bulimią czy anoreksją wiążą się też inne choroby, zarówno te 'fizyczne' jak i psychiczne, ja na przykład zmagam się z chorobą dwubiegunową. Myślisz, że ja tego chciałam? To fakt, że byłam zbyt słaba i nie potrafiłam znieść dogryzań 'kolegów' i 'koleżanek', ale denerwują mnie osoby, które wytykają anorektyczki czy bulimiczki (oczywiście nie kieruję tego do Ciebie). Na terapii poznałam też inne przypadki- na przykład jedna z dziewczyn była wciąż poniżana przez swoją mamę i siostry, które były bardzo mądre i ciągle się kształciły, natomiast Dziewczyna nie była aż tak zdolna. Jej siostry były 'przy kości', a więc moja koleżanka stwierdziła, że tutaj musi być lepsza od nich i zachwycać wszystkich figurą. No to pozachwycała... Jest pewnie wiele innych przypadków, których nawet nie potrafilibyśmy sobie wyobrazić.
Oczywiście, zarówno Motylki, jak i anorektyczki i bulimiczki na skraju śmierci czują skruchę, beznadzieję, zmarnowanie i stracone życie, jednak zauważmy, że Motylki same weszły w ruch Pro-Ana, natomiast anorektyczki i bulimiczki- może tylko 5% z nich same wpędziły się w chorobę.
Pokaż powiązany komentarz ↓
Pokaż powiązany komentarz ↓
Nie promuję otyłości czy nie zachęcam do obżerania się, wręcz przeciwnie - mnie samej podobają się szczupłe i smukłe sylwetki, ale osiągnięte ćwiczeniami i zdrową dietą, najlepiej skonsultowaną z lekarzem, a nie głodzeniem się i wyniszczaniem!
Jak jest tutaj jakiś Motylek, to niech 100 razy się zastanowi czy chce dalej w tym być. Bo za miesiąc, dwa może być już za późno i będzie tylko płacz i lament.
A co do piosenki, to jest mądra, bo pokazuje życie anorektyczki, a nie Motylka. Motylki nie płaczą, one się cieszą jak chudną. To bulimiczki i anorektyczki zazwyczaj są smutne.