Suzanne Vega - First day out

Oto jestem w końcu, własnie wyskoczyłam z tramwaju
ja przymierzam się aby zacząć moje życie jako wędrowiec
w deszczu , ja znam tak wielu ludzi, którzy dali by wszystko
żeby być w moich butach . Cóż , dobrze że tak mówią,
ale moje buty są przemoknięte na wskroś.

Ja nie wiem co sprawia, że chcę przejść całą drogę
z dala stąd , zgaduję kiedy marzę, moje nieba były zawsze jasne. Teraz jestem tutaj na łące z deszczem który przepływa przez moje włosy, zgaduję , że to jest to co ty zwiesz wolnym podróżowaniem, życiem bez trosk.

Oto jestem , cała dla siebie, i ja przyznaję, że się boję.
Wszystko co mam to moja gitara i trochę dolarów do wydania. I ja wiem nawet, że to nie wystarczy na długo.

Ja przypuszczam że mogłabym się poprawić i wrócić do domu. Ale potem kiedy połączę się z moją rodziną myślę że lepiej zostanę sama. W każdym razie , pięć lat chorowania jest spakowanych za tym planem.Odkąd miałam dziesięć lat, chciałam wydostać się z tego miasta
i żyć na wsi.

Moi rodzice myśleli że zwariowałam i myślę teraz może oni mieli rację.
Ale ja mogę jeszcze czuć wolność w podążaniu za lotem orła.
Ja właśnie przyszłam i zrozumiałam , o czym wszystkie piosenki były .
Moja nadzieja wraca szybko i ja nie myślę że są jakieś wątpliwości.

Tam ja mogłabym lepiej zacząć ruszać się jeśli chcę dotrzeć gdzieś. Ja wyjadę do następnego miasta i zobaczę co znajdę tam.
I zostanę chwilę aż wyjadę aby podróżować .