Szuwar - Co mnie nie zabije

Mam pod skórą ten polski rytuał,
gdy do obu rąk biorę butle i hulam.
Chodź życzą mi, nie wiem, czy dożyję stu lat,
póki co gdy się najebie jedzie taxi, nie ambulans.
Piję za błędy jak pan Ryszard R.,
gdy jest jakoś niezbyt look na lepszy sen.
I dobrze wiem, co oznacza przeciąg,
gdy odchodzi ona, szkoła i praca w jeden miesiąc.
Gdzie są lepsi? Wiem, co nie mieli błędów tych bo,
nie myli się ten, co nie robi w życiu nic.
Nie jest dobrze gdy, chcesz jedną z tych,
co naćpana szuka drzwi, żeby się na backstage wbić.
Nie ma tamtych chwil, są chwile w aparatach,
jak chcesz to hajs licz, ja do tamtych chwil wracam
z odwagą. Chodź wciąż mijają lata,
wciąż umiem dziękować, wkurwiać, przepraszać.

Pozdrowienia dla wszystkich dźwigających bagaż,
nie tych co się kreują, tylko w prawdzie jest władza.
Nie mam więcej niż ci, którym może się zdawać,
że mają mniej niż ja, dlatego tworzymy standard.
Teraz z każdą chwilą daję ci szczerość słowem,
wskrzeszę ludzi czynem, zabiją niemoc.
Dobrze wiem, że na świecie istnieją
sytuacje co zabiją, dając siłę nie przyjacielom.

Klęknę dziś, chodź to nie fair wobec Boga,
coraz mniej jest tych dni, że jestem w jego progach.
Coraz częściej sprawdza się szatan na slogan,
serce wkładam w czyny, w wiarę uzbrajam słowa.
Nie jestem całkiem dobry, ani zły,
być może jestem środkiem ciężkości dla tych
co myślą, że mogą rządzić, niby złych,
i dla tych, co naprawdę są z szatanem na "Ty".

Znam śmiech przez łzy, a łzy szczęścia poznałem jak nikt,
bo co mnie nie zabiło, wzmacnia do dziś,
wiem, nie ma ludzi całkiem dobrych, ani złych.
Znam śmiech przez łzy, a łzy szczęścia poznałem jak nikt,
bo co mnie nie zabiło, wzmacnia do dziś,
wiem, nie ma ludzi całkiem dobrych, ani złych.

Nigdy nie wyrokuj, nie znasz dnia ani godziny,
gdy z bloku na boku wyjdziesz bez przyczyny,
a pokój stanie się pusty jak te tępe miny,
co mają luz, gdy wokół nie widzą własnej winy.
W szoku członkowie rodziny i twojej parafii,
ziomkowie, panny i tych, których mogłeś wtedy trafić,
każdy ponoć się martwi, ale to nie istotne,
bo pomoc, to martwi, ale to nie istotne.
Brak realii w życie zwalnia, to nie free style,
i nie ogarnia tego nawet prosto realista.
Non stop piszę list dla ogarniętych bardziej,
misja, dla tych, którym jeszcze zależy na prawdzie.
Miejsce : Polska, czas : mentalna beztroska,
bohater : nie ważne kim jest, ważne, że głos ma.
Posmak krwi gdy dostał jest najmniejszym skarbem.
Moc ma, jak noc dla tych, co żyją fartem.
Martwe obrazy wspomnień rodzą mętlik w głowie,
rdza złamanych minut każe oddać dług,
ale nie dowie się nikt, jeżeli mu nie powiem,
że życie na krawędzi, czytam prosto z nut.