The Agonist - ...And Their Eulogies Sang Me to Sleep

Usłyszałam tylko głos śniętej ryby
Zobaczyłam tylko to, co pod powiekami
Nic z tego, co powiedziałam, nie dotarło do czujnych uszu

Unoszące się słowa przesłaniają widok...
„Nie widzę, nie słyszę, nie mówię nic złego” czyni cię głuchym, tępym i ślepym,
bo znajdziesz tylko to, co złe.
Szczerze żegnam z głębi serca część mnie, która umarła
gdy zdecydowałam postawić innych przed sobą
Tak, moje serce zasnęło — z nudy i zmęczenia.
Zawsze mówiłam, że chcę umrzeć z uśmiechem,
udając, że zaznałam spokoju.
Teraz z mojego trupa emanuje mroźny, bezmyślny grymas,
a niegdyś pełne nadziei oczy zapadły się.

Jak kołysanka dla kołyski tak panegiryk dla trumny
Wszystkie moje wady zamiecione pod stół
aby móc opłakiwać porcelanową lalkę, którą byłam.

Ich uroczyste pieśni ukołysały mnie do snu, gdy ciało mi umykało.
Witamy tutaj w Nowym Świecie!
Chowamy szczęście!
Co za haniebna maskarada!
Ulotne, zmrożone minuty wystawione na pokaz.
Dlaczego ewolucja to taki wstydliwy temat rozmowy?
Czy czujesz rozkład swego ciała?

(Ręce leżą wzdłuż mnie, dłonie całkiem otwarte.
Chyba przeżywałam życie do tyłu,
robiąc tak wiele kroków wstecz, nie patrząc za siebie).

Cholera, pewnie, że czuję, jak mój mózg pustoszeje.
Jeśli ciało mnie zdradzi, to przez skażenie.
Infekuje ono moje komórki tak jak kontroluje mój umysł.
Wewnętrzna armio, broń mnie za liniami wroga!
Kruchy mój nosicielu! Nie opuszczaj mnie jeszcze!
Jest tak wiele powodów do życia, że tak łatwo o nich zapominamy.

Fascynacja strachem... Przechodzi moje pojęcie.
Wszechobejmujący los...
Jak on wykręca nasze serca, dręczy nasze dusze
i śpiewa nam do snu w wiecznej krypcie —
nie ważne w co wierzymy, słodko śpiewa nam wszystkim...