Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
The Agonist
The Agonist - Martyr Art
Martyr Art
Tekst dodał(a): Aske
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): painless
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): wrony
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Awaken, as from a tormented sleep
With eyes anxiously looking to creep beyond this
Twisted dementia displayed on the walls.
Mysterious mindsets and ink-droplets fall.
Muses take flight in an all out war.
Shall I catch with open hand?
Or let it fall and start again?
Such words burn the skin.
So, enter stage right, might in hand.
Before the micro-cosm, stand.
Display my efforts, after all,
Don't expect them recognized.
Hourly torture, chaos ignite!
Beauty and art give a sign of life.
But, as Balzac and Hardy profess,
The martyr will burn for her canvas.
Elusive horizon, I'm not a threat.
You see, I'm for some reason always on trial.
Object of detestation – always on trail.
O, Solitude! With thee I dwell!
With thee I dwell in our assiduous, gated hell.
Trivial – this mind and spirit world.
You can't compare their worth to what is real.
At its best, all the critics must confess,
This work can outlive death – so what is real?
Because I can't describe
Half the shit I feel inside your crimes.
Targeted intent eviscerating innocence.
I swear I'm not a threat.
Put down your defense.
All I can do is watch in awe…
Feet raking the sand,
Hands bound by molten ire.
As the broad guillotine blade
Sinks into the horizon,
Streams of burning gold burst forth
From ultramarine
Expansive veins and reach towards me,
Lending heat to the air,
As the Earth is sliced in half
And the dividing line approaches.
For every stage turned wonderland,
For every sound turned song,
For every song turned experience,
For every hour drawn long.
Accablées de misère en décembre,
Les muses se baignent en flammes.
Noyées dans l'ombre elles disparaissent,
Attendant le divin peintre de l'Univers, le Soleil.
With eyes anxiously looking to creep beyond this
Twisted dementia displayed on the walls.
Mysterious mindsets and ink-droplets fall.
Muses take flight in an all out war.
Shall I catch with open hand?
Or let it fall and start again?
Such words burn the skin.
So, enter stage right, might in hand.
Before the micro-cosm, stand.
Display my efforts, after all,
Don't expect them recognized.
Hourly torture, chaos ignite!
Beauty and art give a sign of life.
But, as Balzac and Hardy profess,
The martyr will burn for her canvas.
Elusive horizon, I'm not a threat.
You see, I'm for some reason always on trial.
Object of detestation – always on trail.
O, Solitude! With thee I dwell!
With thee I dwell in our assiduous, gated hell.
Trivial – this mind and spirit world.
You can't compare their worth to what is real.
At its best, all the critics must confess,
This work can outlive death – so what is real?
Because I can't describe
Half the shit I feel inside your crimes.
Targeted intent eviscerating innocence.
I swear I'm not a threat.
Put down your defense.
All I can do is watch in awe…
Feet raking the sand,
Hands bound by molten ire.
As the broad guillotine blade
Sinks into the horizon,
Streams of burning gold burst forth
From ultramarine
Expansive veins and reach towards me,
Lending heat to the air,
As the Earth is sliced in half
And the dividing line approaches.
For every stage turned wonderland,
For every sound turned song,
For every song turned experience,
For every hour drawn long.
Accablées de misère en décembre,
Les muses se baignent en flammes.
Noyées dans l'ombre elles disparaissent,
Attendant le divin peintre de l'Univers, le Soleil.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie''Męczeńska sztuka''
Przebudzenie z sennej udręki, z oczami czule spoglądającymi na dziwadło tego pokręconego otępienia przedstawionego na ścianach.
Tajemnicza wena i krople tuszu upadają.
Muzy odlatują z tej wojny.
Czy powinnam złapać je w otwartą dłoń?
A może pozwolić im upaść i zacząć od nowa?
Słowa palą skórę.
Więc wejdź na scenę, z mikrofonem w ręku zanim mikrokosmos powstanie.
Pokaż me wysiłki, ale po tym wszystkim nie oczekuj od nich uznania. Godzinna tortura, paskudny chaos!
Piękno i sztuka są celem życia.
Ale, czy jak Balzac i Hardy, męczennica spłonie za jej płótna?
Zawodny horyzont, nie jestem zagrożeniem.
Widzisz, z pewnych powodów jestem zawsze w procesie. Obiekt zniesmaczenia - zawsze w procesie.
Och, Samotności! Z Tobą zamieszkam!
Z Tobą zamieszkam w naszych gorliwie zapieczętowanym piekle.
Trywialność - ta myśl i duchowy świat.
Nie możesz porównać ich wartości do tego, co jest realne. A najlepsze jest to, że wszyscy krytycy muszą się spowiadać z tej pracy, by przeżyć śmierć - więc co jest prawdziwe?
Ponieważ nie mogę opisać nawet w połowie tego gówna, które czuję w środku, za Twe przewinienia.
Zamierzona intencja osłabiająca niewinność.
Przysięgam, nie jestem zagrożeniem.
Opuść swą obronę.
Wszystko, co mogę zrobić to patrzeć ze strachem...
Stopą przeczesując piasek, dłonie maczając w roztopionym gniewie.
Ostrze szerokiej gilotyny zanurza się w horyzoncie.
Potoki płonącego złota palą cztery, niebieskie żyły i dosięga mnie, pożyczając ciepło powietrzu.
Ziemia jest przecięta na pół i podzielona liniami dojść.
Za każdą scenę przemienioną w cudowny świat, za każdy dźwięk sprowadzony do piosenki, za każdą piosenkę przemienioną w doświadczenie, za każdą długą godzinę spędzoną na rysowaniu.
Owładnięty nędzą Grudzień.
Muzy kąpią się w płomieniach.
Zanurzane w cieniach, znikają przez boskiego malarza Wszechświata - Słońca.
Przebudzenie z sennej udręki, z oczami czule spoglądającymi na dziwadło tego pokręconego otępienia przedstawionego na ścianach.
Tajemnicza wena i krople tuszu upadają.
Muzy odlatują z tej wojny.
Czy powinnam złapać je w otwartą dłoń?
A może pozwolić im upaść i zacząć od nowa?
Słowa palą skórę.
Więc wejdź na scenę, z mikrofonem w ręku zanim mikrokosmos powstanie.
Pokaż me wysiłki, ale po tym wszystkim nie oczekuj od nich uznania. Godzinna tortura, paskudny chaos!
Piękno i sztuka są celem życia.
Ale, czy jak Balzac i Hardy, męczennica spłonie za jej płótna?
Zawodny horyzont, nie jestem zagrożeniem.
Widzisz, z pewnych powodów jestem zawsze w procesie. Obiekt zniesmaczenia - zawsze w procesie.
Och, Samotności! Z Tobą zamieszkam!
Z Tobą zamieszkam w naszych gorliwie zapieczętowanym piekle.
Trywialność - ta myśl i duchowy świat.
Nie możesz porównać ich wartości do tego, co jest realne. A najlepsze jest to, że wszyscy krytycy muszą się spowiadać z tej pracy, by przeżyć śmierć - więc co jest prawdziwe?
Ponieważ nie mogę opisać nawet w połowie tego gówna, które czuję w środku, za Twe przewinienia.
Zamierzona intencja osłabiająca niewinność.
Przysięgam, nie jestem zagrożeniem.
Opuść swą obronę.
Wszystko, co mogę zrobić to patrzeć ze strachem...
Stopą przeczesując piasek, dłonie maczając w roztopionym gniewie.
Ostrze szerokiej gilotyny zanurza się w horyzoncie.
Potoki płonącego złota palą cztery, niebieskie żyły i dosięga mnie, pożyczając ciepło powietrzu.
Ziemia jest przecięta na pół i podzielona liniami dojść.
Za każdą scenę przemienioną w cudowny świat, za każdy dźwięk sprowadzony do piosenki, za każdą piosenkę przemienioną w doświadczenie, za każdą długą godzinę spędzoną na rysowaniu.
Owładnięty nędzą Grudzień.
Muzy kąpią się w płomieniach.
Zanurzane w cieniach, znikają przez boskiego malarza Wszechświata - Słońca.
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Alissa White - Gluz Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
The Agonist |
| Rok wydania: |
2009 |
| Wykonanie oryginalne: |
The Agonist |
| Płyty: |
Lullabies for the Dormant Mind |
Komentarze (0):