The GazettE - Kago no sanagi

Zależę od twojego istnienia.

Powodem twojej pracy jest rozdarcie
W tym smutnym świecie, kwitnący kwiat umiera
płonąca naga skóra, łuszczy wszystkie doznania.
Pamiętasz słowa, które były wymieszanie z
westchnieniami?

To przyjazne kłamstwo, dostosowane do teraz,
niejasność zaburzeń jest rozproszona.


Ilekroć bordowe serce zabije,
tak zawsze coś w załączeniu i ukryciu rozsypuje się,
Utrzymująca się woń poszukiwania twych włosów jest
powierzchownym snem, który widzę.
Podczas kołysania i drżenia,
wyciągam swoją rękę by dosięgnąć Cię.
Pustka jest teraz daleko stąd,
Pozostaje więc wylewać łzy...


Ręka, która przęgła strunę dotarła do końca,
Emocje, które zostały zapomniane, przyszły rozlazłe,
Poczwarka pozostaje w skrzydlatej klatce.
Zachodzące słońce barwi depresję, która
znowu jest pozostawiona przez gardło.

Ilekroć bordowe serce zabije,
tak zawsze znajdzie się sprawa morderstwa w nocy
późną jesienią.

Czuję coś po raz kolejny, czego sensu nie
uświadomiłem sobie tamtym razem,
Nieobecny umysłem, płynę pośród Twych oczu, które
wciąż nie znikają.

Ciągle opłakuję głęboko w nocy, nawet jeśli nie mam
na to pozwolenia.
Tam jest gniazdo bezdusznego pożądania,
nie pożądane "żegnaj", które nie jest wypowiedziane
niejednoznacznie.

Dopóki pamięć jest tu, nie umrze.
Od teraz, do jutra, charakter bariery rozsypie się
bez możliwości odnalezienia.
Ja tylko podążam za utrzymującą się wonią.
Wewnątrz klatki, znajduje się osoba wędrująca wokół.
Nie znikaj.

Zalezę od twojego istnienia.